Ds. Hofman, nu predikant van de gereformeerde gemeente in Dordrecht, was negen jaar als zendingspredikant werkzaam in Bolivia. Hij werd uitgezonden door de Amerikaans-Canadese Netherlands Reformed Congregations, de zusterkerken van de Gereformeerde Gemeenten. Van 2002 tot 2008 preekte hij in Loma Alta vier keer de Heidelbergse Catechismus door, uiteraard in het Spaans. De preken werden in 2010 door een Spaanse uitgever uitgegeven.

Het boek is intussen al in vier landen verspreid, waaronder Spanje, Ecuador, Bolivia en Cuba. Zaterdag sprak ds. Hofman over zijn ervaringen met het preken uit de catechismus op de jaarvergadering van de Spaanse Evangelische Zending in Sliedrecht.

Geen centimeter diepgang

In Bolivia viel het de predikant op dat er gebrek was aan kennis van de leer die naar de Godzaligheid is. „De Bijbelkennis die er was of kwam, stond vaak los van de leer van de hele Schrift”, zei hij. „De kernvraag van wat mijn enige troost is, beide in leven en in sterven, en langs welke weg ik die troost deelachtig word, werd nogal eens node gemist”, aldus ds. Hofman. Volgens hem kon een verdieping in de geloofsleer daar verandering in brengen. „Daarom ben ik met de catechismusprediking –waar mijn voorganger ds. Bazen mee was begonnen– doorgegaan.”

In de negen jaar dat de predikant in Bolivia werkte, zei hij niet bang geweest te zijn voor een systematische uitleg van de leer. „Wel word je in een zendingscontext gedwongen de dingen helder en duidelijk te verwoorden. Predikers bewijzen hun hoorders en zichzelf een grote dienst door niet te snel te denken dat de gemeente wel begrepen heeft waar het over gaat”, stelde hij. Verder zei hij met genoegen terug te denken aan de gesprekken die hij heeft gehad over de catechismusprediking. „Mensen hoorden dingen die ze nog nooit gehoord hadden. Sommigen kwamen tot de conclusie dat hun godsdienst mijlen wijd was, maar geen centimeter diepgang kende.”

Geen stationnetjes

Toen ds. Hofman voor de vijfde keer aan de catechismusprediking in Bolivia begon, naderde het afscheid. „De laatste preek ging over zondag 4, waarin Gods rechtvaardig oordeel over de zondaar verkondigd wordt. Na afloop werd ik opgewacht door een vrouw die jaren onder de catechismusprediking had gezeten. Ze zei me dat toen ik de eerste keer over deze catechismuszondag preekte die preek voor haar bekering was gebruikt.”

Deze en andere goede herinneringen waren voor de predikant aanleiding de catechismusverklaring in preekvorm uit te schrijven met de bedoeling deze toegankelijk te maken voor mensen die de gereformeerde leer niet of nauwelijks kennen.

Ds. Hofman heeft –zo zegt hij– kunnen vaststellen dat de mensen goed in staat zijn dingen uit hun hoofd te leren.

Het lijden van de Heere Jezus krijgt in Latijns-Amerika inderdaad meer nadruk dan de opstanding, antwoordde ds. Hofman op een van de vragen uit het publiek. „Verder heb ik de drie stukken die nodig zijn te weten om getroost te leven en zalig te kunnen sterven, altijd als een rode draad door mijn prediking behandeld. Nooit heb ik de Heidelbergse Catechismus bepreekt in de vorm van aparte stationnetjes.”