Het lukt Packer nooit om onopgemerkt het universiteitsgebouw van Regent College in Vancouver binnen te stappen. De 86-jarige anglicaan geldt nog altijd als het boegbeeld van de Canadese theologische universiteit, waaraan hij sinds 1979 is verbonden. In de centrale hal houdt een vrouw hem staande voor een praatje, een oud-student wil hem bedanken voor zijn colleges. Packer, gekleed in een lange grijze regenjas, neemt alle tijd.

„Wist u dat er over tien minuten een aardbeving wordt verwacht?” vraagt Packer even later als hij de trap naar boven neemt. Onderweg doceert hij over aardkorsten, breukvlakken en epicentra. In de kamer op de eerste verdieping, waar het interview zal plaatsvinden, haalt een medewerkster van de universiteit uit voorzorg een lamp van tafel. „Als het alarm afgaat, moet u wegblijven bij het raam”, waarschuwt ze.

Leerstellige Salomo

James Innell Packer, geboren in 1926 in het Engelse Gloucester, staat niet graag in de schijnwerpers. Liever heeft hij het over het kennen van God, het leven met Christus, de puriteinen – of desnoods over zijn hobby, klassieke jazz.

Niemand twijfelt aan de belangrijke rol die Packer al decennialang in de christelijke wereld speelt. De lezers van het Amerikaanse tijdschrift Christianity Today riepen Packer ooit uit tot een van de invloedrijkste auteurs op theologisch gebied in de twintigste eeuw, onmiddellijk na zijn landgenoot C. S. Lewis. Het Amerikaanse magazine Time, dat hem onder de 25 belangrijkste evangelicale theologen schaart, noemt hem een „leerstellige Salomo.”

Het gaat Packer niet om leerstellingen op zich. Hij bezit de gave om theologische wetenschap te verbinden met het geestelijke leven, om eeuwenoude geloofswaarheden aansprekend te verwoorden voor deze tijd. „Ik heb nooit de vrijmoedigheid gehad om de waarheid die ik onderwijs niet toe te passen”, zegt hij diplomatiek.

Packer is diep geworteld in de gereformeerde theologie. Johannes Calvijn, Jonathan Edwards, George Whitefield, Charles Haddon Spurgeon, D. Martyn Lloyd-Jones – dat zijn z’n helden. De Brits-Canadese theoloog is echter vooral schatplichtig aan de puriteinen, de godgeleerden uit het zestiende- en zeventiende-eeuwse Engeland. Jarenlang organiseerde Packer samen met Lloyd-Jones puriteinenconferenties en werkte hij mee aan de uitgaven van puriteinse klassiekers, zoals ”The Death of Death in the Death of Christ” van John Owen en ”Practical Religion” van de anglicaanse bisschop J. C. Ryle. Het leverde hem de bijnaam „de laatste der puriteinen” op.

Dat zou niet zo best zijn, als u écht de laatste puritein bent.

„Ik ben niet ongelukkig met de bijnaam puritein. Ik ben dankbaar om te zien dat er om mij heen veel jongeren zijn die onderzoek doen naar de rijkdom van de puriteinse wijsheid voor deze tijd. Ik denk dat je zelfs kunt spreken van een herleving van puriteinse studies. Ik krijg achter elkaar verzoeken om een voorwoord te schrijven in studies naar puriteinse godsvrucht. Dat doe ik natuurlijk heel graag.

Als u zou vragen of ik me identificeer met het puriteinse geestelijk ideaal, dat is een godvruchtig leven, dan zeg ik: ja. Ik geloof dat de kerk het vandaag nodig heeft om terug te keren naar de puriteinen, om zo een postchristelijke wereld met het Evangelie in aanraking te kunnen brengen. Ze zal de heiligheid van God weer moeten benadrukken, die ook Zijn soevereiniteit omvat, evenals de zondigheid van de mens en de centraliteit van Jezus Christus, de Middelaar Die ons alle goede dingen schenkt. Maar ook het werk van de Heilige Geest in de bekering en de gemeenschap van de gelovigen.”

De puriteinen hechtten veel waarde aan een godvruchtig leven en de stille omgang met God. Hoe vult u uw eigen stille tijd in?

Hij aarzelt even. „Dat is een persoonlijke vraag.”

Dan: „Ik probeer de Bijbel één keer per jaar helemaal door te lezen. Daarvoor gebruik ik een leesrooster, The One Year Bible van Tyndale House Publishers. Dat voorziet dagelijks in vier passages: uit het Oude Testament, het Nieuwe Testament, Psalmen en Spreuken. Ik denk dat dit een gezond dieet is. Als ik de Bijbel lees, probeer ik open te staan voor de Heilige Geest. Hij moet het verstand verlichten voor een bepaalde waarheid of toepassing in mijn leven. En dat leidt soms tot dingen die ik niet had verwacht.”

Iedere morgen besteedt Packer ongeveer een uur aan zijn „devotions”, waarbij hij gebruikmaakt van het anglicaanse gebedenboek. „Verder prijs ik God, dank Hem voor wat Hij me gaf, en doe voorbede. Ik breng de dag die voor me ligt in gebed, evenals mijn taken in de dienst van God.

Ik denk dat mijn stille tijd niet bijzonder afwijkt van die van andere mensen. Behalve misschien dat ik alles ’s morgens doe. In de tweede helft van de dag raak ik mentaal uitgeput. Ik denk dat het wijs is om te lezen en te bidden als je hart en verstand het waakzaamst zijn.”

Welk Bijbelvers heeft voor u een bijzondere betekenis gekregen?

„Ik vind het moeilijk die vraag te beantwoorden, omdat ik niet met verzen leef maar met boeken uit de Bijbel. Mag ik de vraag herformuleren? Als u zou vragen welk Bijbelboek mij het diepst raakt, dan is mijn antwoord: Prediker. Daarin ontmoet je een realist, iemand die zich uitspreekt tegen al het onrealistisch denken over de wijze waarop God werkt. In het eerste deel van het boek laat hij zien dat de wereld een puinhoop is. En dat is het toch? Hij laat je daarmee instemmen, om in het tweede deel van Prediker zijn wijsheid te delen. „Van alles, wat gehoord is, is het einde van de zaak: Vrees God, en houd Zijn geboden, want dit betaamt allen mensen.”

Als u wilt weten welke brief van Paulus me het meest enthousiast maakt, dan zijn dat er drie: Romeinen, Efeze en 2 Korinthe. Dat laatste boek wordt me bij het ouder worden steeds kostbaarder. 2 Korinthe spreekt zo diep over pastorale relaties en pastorale bediening. Dat is de wereld waarin ik geroepen ben om te leven als predikant en leraar.”

Heeft u ooit getwijfeld aan God en uw persoonlijk heil?

„Nee, nooit op een serieuze manier. Ik groeide op in een christelijk gezin, maar de Heere brak in mijn leven in toen ik achttien jaar was, in 1944. De verandering was vanaf het allereerste begin tamelijk drastisch. Ik was geheel toegewijd aan Christus en aan het leven door, onder, met en voor Hem. De jaren door heb ik geprobeerd zo consisent mogelijk een christelijk leven te leiden. In mijn spiritualiteit staat de gemeenschap met Christus centraal. Een leven met Christus, dat is de essentie van de heerlijkheid waarnaar ik uitkijk.”

Packer kijkt op zijn horloge. „Een interessant feit is dat de aardbeving, waarvoor men ons waarschuwde, blijkbaar niet heeft plaatsgevonden.”

Dan: „Ik denk dat ieder mens met zonden worstelt. Mijn worsteling richt zich over het algemeen op de eigen wil, terwijl ik de wil van de Heere zou moeten volgen. Dan stel ik verkeerde prioriteiten en moet ik aan het einde van de dag toegeven dat ik vergeving nodig heb. Ik heb herhaaldelijk geschreven dat een christen moet verwachten dat hij tegen zonden moet strijden, dat hij hoe dan ook met verleidingen te maken krijgt, en daarom waakzaam moet zijn zolang hij in deze wereld is.”

Van uw boek ”God leren kennen” uit 1973 werden meer dan 1 miljoen exemplaren verkocht. Kwam dat als een verrassing?

„Ja, zeker omdat het boek eigenlijk een bundel is van een aantal losse artikelen. Ik had destijds niet verwacht dat het de bellen in de evangelicale wereld zo zou doen laten rinkelen. Het boek kwam tegemoet aan een honger waarvan anderen en ik niet wisten dat die er in zo’n sterke mate aanwezig was. Een honger van een bekeerde christen, die zegt: ik wil God leren kennen, ik wil weten hoe ik met God kan leven en Hem behagen.”

Toch zou ”God leren kennen” er nu anders hebben uitgezien, zegt Packer. „Als ik het boek zou herschrijven, dan zou het minder meditatief zijn en catechetischer van opzet. Dat is wat de orthodox-christelijke wereld vandaag nodig heeft.”

Het bijbrengen van de eerste beginselen van de christelijke leer is volgens Packer van levensbelang voor de kerk. Catechese heeft zijn hart. Hij heeft tijdelijk zijn lesgevende taken neergelegd om te werken aan een catechismus voor de Anglicaanse Kerk van Noord-Amerika (ACNA). Dit kerkverband werd in 2009 is opgericht uit onvrede over de liberale koers van de anglicaanse kerken in Canada en de Verenigde Staten.

De catechismus waaraan hij werkt, is bedoeld als leerboek voor alle leeftijden. „De kerk in Nederland mag dankbaar zijn voor de Heidelbergse Catechismus; geen enkele anglicaanse kerkprovincie heeft ooit zoiets gehad. Alles wat we hebben is een catechismus voor kinderen, ter voorbereiding op hun confirmatie. In de anglicaanse wereld wordt verondersteld dat mensen na hun belijdenis alles weten wat ze moeten weten, tot het moment dat hun leven voorbij is. Maar christenen moeten blijven leren.”

Even later, als het gesprek allang weer over een ander onderwerp gaat, zegt Packer: „U moet echt mijn definitie van catechese nog horen. Catechese is het onderwijzen van de waarheid zoals die door Christus is geopenbaard. Dan gaat het om het kennen van die waarheid en het leven uit die waarheid. Catechese is dus zowel een praktische als een theoretische studie.”

Packer houdt van de kerk. Op de kritieke momenten in zijn leven bleef hij de Anglicaanse Kerk trouw. Toen Lloyd-Jones in de jaren zestig evangelicalen ertoe opriep de in leerstellig opzicht plurale Kerk van Engeland te verlaten, bleef Packer, samen met onder anderen John Stott, de moederkerk trouw.

Maar er zijn grenzen, ook voor James Packer. Toen de anglicaanse synode van New Westminster in 2002 groen licht gaf voor het inzegenen van homorelaties, liep hij uit protest de zaal uit. Het besluit betekende volgens hem een aanval op het gezag van de Bijbel, een verraad van de kerk en haar door God gegeven rol als bolwerk van goddelijke waarheid.

St. John’s Shaughnessy in Vancouver, de gemeente waarvan Packer lid is, verliet in 2008 de Anglican Church of Canada en stelde zich met veertien andere gemeenten onder het gezag van een behoudende Zuid-Amerikaanse prelaat. Nu maakt de gemeente deel uit van de ACNA, die officieel niet tot de anglicaanse gemeenschap behoort maar wel nauwe banden onderhoudt met de orthodoxe kerkprovincies van Nigeria, Uganda en Sudan.

De puritein John Owen schreef dat afscheiding een roeping kan zijn. Sommige anglicanen zien de benoeming van vrouwelijke bisschoppen als een breekpunt.

„Voor mij is dat niet het geval, hoewel ik een tegenstander ben van het toelaten van vrouwen tot het ambt van predikant, ouderling of bisschop. God geeft gaven aan christelijke vrouwen, zoals Hij die ook geeft aan christelijke mannen. Maar God heeft mannen en vrouwen verschillend geschapen en die verschillen moeten zichtbaar blijven in de ambten. Dat is het nieuwtestamentische patroon. Ik sta wel achter de instelling van diaconessen als voltijds bediening voor vrouwen, zoals we die in de Anglicaanse Kerk kennen.

Ik denk dat een kerk een grote fout maakt door vrouwen toe te laten tot het ambt van predikant, ouderling of bisschop. Als iemand zou vragen: hebben vrouwelijke predikanten de kerk in Canada verrijkt, dan zou mijn antwoord nee zijn. Sommige mensen zeggen dat de benoeming van vrouwelijke ambtsdragers een stap voorwaarts is voor de kerk, maar dat is zichtbaar niet het geval geweest.

Ik denk overigens dat er belangrijkere zaken zijn om over te discussieren. Over twintig jaar is iedereen de kortlopende discussies vergeten, en dan houden andere dingen de gedachten weer bezig. Op dit moment staan er belangrijkere dingen op de agenda: een antwoord van de kerk op de islam en de bekering van mensen, juist ook binnen de kerk. Dat zijn thema’s die langere tijd zullen spelen.”

Wat is de grootste uitdaging van de kerk vandaag de dag?

Wereldwijd gezien is dat de uitdaging van de islam. Getalsmatig zal deze godsdienst steeds groter worden, en sterker. Een deel van de islam lijkt op het liberale christendom: vriendelijk voor iedereen, en het kruist met niemand de degens. Aan de andere kant heb je de fanatieke hoek, die binnen de islam net zo legitiem is als het liberalisme. Die zal niet rusten voordat het islamitische geloof over de hele wereld is verspreid. Dat is een verontrustende gedachte.

Kernprobleem van de islam is dat er geen onderscheid wordt gemaakt tussen de gemeenschap van gelovigen en de regering. Ik wilde eigenlijk zeggen tussen kerk en staat, dan is meteen duidelijk wat ik bedoel. De veronderstelling is dat de huidige situatie nooit is zoals ze zou moeten zijn, namelijk dat de gemeenschap van gelovigen regeert en de staat islamitisch is. Niets kan dat aspect van de islam veranderen. En zo is de islam een grote bedreiging voor het christendom.

Als ik een antwoord zou weten op de vraag hoe christenen moslims het beste met het Evangelie kunnen bereiken, dan zou ik een gelukkig mens zijn. Het minste wat we kunnen doen, is het verschil tussen het christelijk geloof en het islamitisch geloof verduidelijken. Daarin zal ook aandacht moeten zijn voor de leer. Het gaat niet om ethiek, moraal of levensstijl, tenminste niet in de eerste plaats, maar om de leer. Christen geloven in de drie-eenheid, en hebben alle reden om dat te doen: het is de basis van de hele genadeleer, de verlossing, het heil, de heerlijkheid. De islam ontkent dat. Het lijkt me dat het gesprek moet beginnen met de wetenschap dat er een radicale scheiding bestaat tussen christendom en islam. Het gaat ten diepste om een verschillende visie op Wie God is.”

Packer ziet weinig heil in het zoeken naar een gezamenlijk aanknopingspunt, zoals de persoon van Abraham. „Moslims hebben een totaal andere visie op Abraham, zijn zaad en het verbond dan joden en christenen. En waar ga je daarna over in discussie? Dat hangt af van de reactie die je krijgt. Overigens ben ik geen expert op dit gebied. Ik heb nooit in de frontlinie gestaan in de gesprekken met moslims.”

Paus Benedictus XVI kondigde vorige maand op 85-jarige leeftijd zijn aftreden aan, John Stott was een jaar ouder toen hij zich in 2007 terugtrok uit de openbaarheid. U bent ook 86. Wat zijn uw plannen?

Lachend: „Zolang ik gezond ben en voldoende kracht heb, ga ik door met lesgeven en schrijven. En misschien een beetje reizen, hoewel ik dat op mijn leeftijd zo min mogelijk probeer te doen. Het lichaam herstelt veel langzamer dan vroeger. Het kost me vier, vijf dagen om van een jetlag bij te komen.”

Af en toe preekt Packer nog. „Als ik gevraagd word, maar dat gebeurt niet heel vaak. Mensen gaan er denk ik van uit dat mijn preekseizoen wel zo’n beetje voorbij is. Maar twee weken geleden was ik in Texas, waar ik in september opnieuw voorga. En in South Carolina, na Pasen.”

Hij pauzeert even. „Eigenlijk preek ik nauwelijks meer. Ik vraag er niet om en neem ook niet alle uitnodigingen meer aan. Zo kreeg ik onlangs een verzoek van een Amerikaanse megakerk om te preken in hun serie ”De beste preek die ik ooit gehouden heb”. Ik zou er 3000 dollar voor krijgen, en een weekend in een hotel. Tegen zulke verzoeken zeg ik nee. Nog afgezien van het feit dat ik niet weet wat mijn beste preek is, preken is geen optreden. Het Evangelie is niet bedoeld voor geld, reputatie of niet-geestelijk gewin.”

De puriteinen schreven over de kunst van het sterven. Kijkt u uit naar de hemelse toekomst?

„Ja, diep vanbinnen wel. Ik ben geen escapist, geen wereldmijder. God geeft me nog gezondheid en kracht. Ik weet niet of u het gesprek zojuist tussen mij en wat mensen in het atrium oppikte, maar toen zei ik dat ik sinds twee jaar een nieuwe heup heb en dat sindsdien mijn gezondheid steeds beter is geworden. Het lijkt erop dat God nog een paar dingen voor mij in deze wereld te doen heeft.

Ondertussen kijk ik uit naar de hemel, en vooral met Wie ik dan samen ben. Ik weet dat het heerlijk zal zijn, ik weet dat het vreugdevol zal zijn, vol dankzegging en aanbidding. God zij dank dat ik al iets van die verering en aanbidding in het hart mag genieten.”

James Innell Packer

James Innell Packer wordt geboren op 22 juli 1926 in de Engelse stad Gloucester, waar zijn vader werkt als kantoorbeambte bij de Great Western Railway. Als kind krijgt hij een ongeluk met een vrachtwagen, waarbij hij een schedelfractuur oploopt. Sporten kan Packer niet meer, lezen wel. Als hij elf wordt, krijgt Packer geen nieuwe fiets voor zijn verjaardag –zoals andere jongens op die leeftijd– maar een typemachine. Hij zal zijn hele leven blijven lezen en schrijven.

Packer groeit op in een anglicaans gezin. In 1944 gaat hij in Oxford klassieke talen en filosofie studeren. Tijdens het eerste jaar aan de universiteit bezoekt hij een christelijke studentenvereniging en komt tot bekering. „Jezus Christus brak mijn leven in, maakte me tot Zijn eigendom, en veranderde mij in een andere persoon”, zegt Packer daarover. „En dat allemaal in ongeveer twintig minuten, tijdens de tweede helft van een preek.”

In geschriften van de puriteinse theoloog John Owen –zoals ”Over de inwonende zonde van gelovigen” en ”Over de doding van de vleselijke begeerten van gelovigen– vindt Packer antwoorden op de vragen waarmee hij worstelt. Het betekent het begin van een levenslange liefde voor de puriteinen.

Packer wil predikant in de Anglicaanse Kerk worden en gaat theologie studeren. Hij begint als hulppredikant in Birmingham (1952-1954). Zijn eerste preek gaat over de barmhartigheid van God, Die onwaardige zondaren met Zijn gunstbewijzen overlaadt.

In 1954 promoveert Packer op een 499 pagina’s tellend proefschrift over de verlossingsleer bij de puritein Richard Baxter. Vervolgens doceert hij aan verschillende anglicaanse predikantenopleidingen in Groot-Brittannië, zoals Oak Hill College (1948-1949), Wycliffe Hall (1949-1952), Tyndale Hall (1955-1961, 1970-1972), Latimer House (1961-1970) en Trinity College (1972-1979). Sinds 1979 is hij hoogleraar aan het interkerkelijke Regent College in Vancouver, Canada. De theoloog noemt zich „Brits in de genen, Canadees uit eigen keuze.”

Packer krijgt in de jaren negentig kritiek op zijn visie op samenwerking met rooms-katholieken. In 1994 verschijnt het mede door hem opgestelde document ”Evangelicals and Catholics Together: the Christian Mission in the Third Millennium”, dat is bedoeld als christelijke tegenaanval op gemeenschappelijke vijanden zoals ongeloof, zonde en cultureel verval. Later maakt Packer duidelijk dat de verklaring niet is bedoeld als een overeenstemming in de leer, maar als een gezamenlijk getuigenis. Hij wil samenwerking zoeken meteen ieder die de Bijbel als onfeilbaar Woord van God belijdt, echter zonder de verschillen te verdoezelen.

Packer schrijft tientallen boeken en artikelen, waarin de rode draad de verbinding is tussen Bijbelse theologie en de toepassing daarvan in het dagelijks (geloofs)leven. Het verstand, dat de Bijbelse waarheid probeert te begrijpen, neemt bij hem een belangrijke plaats in. Het kennen van de juiste denkbeelden over God leidt tot persoonlijke vroomheid en een gezond en vruchtbaar christelijk leven. Werkelijke lofprijzing en aanbidding worden gevoed door theologische bronnen.

Packer is sinds 1954 getrouwd met Kit Mullet. Ze hebben drie kinderen.

Packer lezen

Wie iets van dr. James Packer wil lezen, moet een weg zien te vinden door tientallen boeken en artikelen. Een beknopte routekaart.

”God leren kennen”

Packers bekendste en meest gelezen boek is ”Knowing God” uit 1973. Het verscheen in 1995 in een Nederlandse vertaling, met de titel ”God leren kennen” (uitg. Novapres). Packer schrijft over de majesteit van God, over Zijn liefde, genade en toorn, en hij laat zien hoe échte kennis daarvan levens verandert. Mensen die God kennen, zetten zich volledig voor Hem in, denken groot over Hem en vinden innerlijke vrede in Hem.

Om Packer zélf beter te leren kennen, is de biografie ”To know and serve God” een aanrader. Dit boek van de Engelse theoloog Alister McGrath verscheen in 2000 bij uitgeverij Boekencentrum onder de titel:

”De laatste der puriteinen”

McGrath besteedt uiteraard veel aandacht aan de levensloop van Packer (zijn jeugd, studiejaren en de theologische universiteiten waaraan hij doceerde), maar ook aan de invloed daarvan op diens theologie. Over de betekenis van Packer verscheen in 2009 de bundel ”J. I. Packer and the Evangelical Future (Timothy George, red.), dat (nog) niet in het Nederlands is vertaald. Het boek bevat ook een bibliografie, een overzicht van boeken, artikelen en recensies die Packer in de periode 1952-2008 schreef. Verschillende boeken van Packer zijn in de loop van de jaren in het Nederlands vertaald, zoals:

”Groeien in Christus”

Daarin behandelt Packer aan de hand van de Apostolische Geloofsbelijdenis, het Onze Vader en de Tien Geboden verschillende onderdelen van de geloofsleer. Bij uitgeverij Novapres verschenen onder meer ook ”Fundamentalisme en het Woord van God” (een verdediging van het gezag van de Bijbel), ”Evangelisatie en de soevereiniteit van God” (het eerste boek van Packer, uit 1958) en ”Wandelen door de Geest” (over het werk van de Heilige Geest). In ”Jagen naar heiliging” (uitg. Barnabas) gaat de auteur in op het belang van levensheiliging.

En verder...

...was Packer hoofdredacteur van de English Standard Version (ESV), een evangelicale Bijbelvertaling. Een groot aantal artikelen van hem is gebundeld in de vierdelige serie ”Collected Shorter Writings of J. I. Packer” (1998-2001). Recent verscheen ”Puritan Portraits”, een bundel over puriteinen zoals Thomas Boston, John Flavel, William Perkins en Henry Scougal.

„Benadruk verschil met islam”

VANCOUVER – De grootste uitdaging van de kerk is de islam. In het gesprek met moslims moeten christenen niet zoeken naar overeenkomsten, maar vanaf het begin duidelijk maken dat er een radicale scheiding bestaat tussen christendom en islam. „Het gaat ten diepste om een verschillende visie op Wie God is.”

Dat stelt dr. J. I. Packer, hoogleraar theologie aan Regent College in het Canadese Vancouver, in een interview in deze krant.

Packer verwacht dat de islam getalsmatig steeds groter en sterker zal worden. „Een deel van de islam lijkt op het liberale christendom en is vriendelijk voor iedereen. Maar de fanatieke hoek zal niet rusten voordat het islamitische geloof over de hele wereld is verspreid. Dat is een verontrustende gedachte.”

De islam vormt een grote bedreiging voor het christendom, aldus de 86-jarige theoloog. „Het minste wat we kunnen doen, is het verschil tussen het christelijk geloof en het islamitisch geloof verduidelijken. Daarin zal ook aandacht moeten zijn voor de leer. Christen geloven in de Drie-eenheid, en hebben alle reden om dat te doen: het is de basis van de hele genadeleer.”

Volgens Packer moet een gesprek beginnen met de wetenschap dat er een radicale scheiding bestaat tussen christendom en islam. Hij ziet dan ook weinig heil in het zoeken naar een gezamenlijk aanknopingspunt, zoals de persoon van Abraham. „Moslims hebben een totaal andere visie op Abraham, zijn zaad en het verbond dan joden en christenen.”

Digibron

In het archiefsysteem Digibron vindt u meer informatie over J. I. Packer. Ga naar digibron.nl/packer of zie hieronder voor een selectie artikelen.

Nieuwe Evangelicalen te toegeeflijk t.o. oecumene : ICCC over „gulden middenweg” (Reformatorisch Dagblad, 6 juli 1973)

Evangelisatiewerk hangt af van de Heilige Geest : Prof. Packer bij Lausanne II te Manila (Reformatorisch Dagblad, 14 juli 1989)

“Groeien in Christus”, door J. I. Packer Recensie van het boek “Groeien in Christus” door Ds. M. Kater (Reformatorisch Dagblad, 21 november 1995)

,,Zo majesteitelijk, zo gepassioneerd en zo meesterlijk in de uitleg...” : Packer: Ian Murray heeft mij misverstaan; alsof ik conformist was Interview door G. Roos (Reformatorisch Dagblad, 10 mei 1996)

Diepste verlangen van echt christen is heiliging : ,,Ik ontmoet mensen bij wie slechts sprake is van rollenspel” Bespreking van de speech van Packer in Houten (Reformatorisch Dagblad, 8 juni 1996)

Packer in Houten (Reformatorisch Dagblad, 15 juni 1996)

Toeschouwer of reiziger? : J. I. Packer en Knowing God (Daniël, 31 januari 1997)

Jagen naar Heiliging Bespreking van het boek van Packer met deze titel (De Waarheidsvriend, 29 januari 1998)

Theoloog van de levensheiliging : James Packer : lovend gepositioneerd naast John Owen en Jonathan Edwards Biografische beschrijving van Packer aan de hand van de biografie door Alistair Mc Grath (Reformatorisch Dagblad, 1 maart 2000)

Een kerkelijke aardbeving in de VS Beschouwing van Packer over de ontwikkelingen in de Amerikaanse Episcopaalse kerk na de inzegening van homosexuele bisschop. (Reformatorisch Dagblad, 30 december 2003)

“Liberale theologie verspreidt doodsgeur” : Theoloog James Packer reageert op onrust in wereldwijde Anglicaanse Kerk over homoseksuele bisschoppen (Reformatorisch Dagblad, 5 februari 2008)

Canadese kerk dreigt Packer met uitzetting (Reformatorisch Dagblad, 3 maart 2008)

Dr. Packer wil dat leider anglicanen aftreedt (Reformatorisch Dagblad, 27 juni 2008)

Anglicanen in de leer bij Packer en Stott (Reformatorisch Dagblad, 31 december 2008)