Het ligt voor de hand dat de Palestijnse Autoriteit bij internationale organisaties lidmaatschap zal aanvragen. Die komen dan met de vraag te zitten: is Palestina (al) een staat? Want in tegenstelling tot wat de Palestijnen zelf beweren, formeel is daarover nu geen beslissing genomen. Op de formele criteria die daarvoor gelden (zoals effectieve soevereiniteit en vast grondgebied), scoren de Palestijnen blijvend zwak.

De afgelopen weken is veel gespeculeerd over aanklachten tegen Israëlische militairen bij het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag. Het hoeft niet te verbazen als de Palestijnen dat binnenkort zullen doen.

Dit heeft echter ook een andere kant. Als de Palestijnen een staat (willen) zijn, mag men ook meer van hen verwachten. Het bedrijven (of steunen) van terreur past daar niet in. Aanslagen op de burgerbevolking (zoals met raketten vanuit de Gazastrook) is dan geen overlevingsstrategie meer van een verdrukte groep, maar een oorlogsmisdrijf door een soevereine staat.

De wereldgemeenschap moet Palestina ook op deze verantwoordelijkheid aanspreken. Het is zelfs niet uitgesloten dat de nieuwe ‘staat’ vroeg of laat zelf voor een internationaal hof wordt gedaagd.

De stemming donderdag bewijst dat het niet meer alleen de grootmachten zijn die het in de wereld voor het zeggen hebben. Vorig jaar hielden de Verenigde Staten een aanvraag als lidstaat tegen in de Veiligheidsraad. De afgelopen nacht kregen de Palestijnen toch twee derde van de Algemene Vergadering achter zich.

De stemming riep herinneringen op aan 29 november 1947, de dag waarop de Verenigde Naties het delingsplan voor Palestina aannamen en de hele wereld aan de radio was gekluisterd.

De rest is geschiedenis. 
De Arabieren verwierpen 
het delingsplan, waardoor de Palestijnen 65 jaar geleden hun kans op een eigen staat verspeelden.

Toch duurde het tot 15 mei 1948 tot David Ben Gurion officieel de staat Israël uitriep. De dag daarna kopte de krant The Palestine Post: ”De staat Israël is geboren”.

Alles wat de media vrijdag konden melden was dat de „status als niet-lidstaat waarnemer voor de Palestijnen is geboren.”

Dat brengt de kwestie weer in proportie, ondanks de euforie in de Palestijnse gebieden en 
de diplomatieke overwinning voor Abbas en de zijnen.

Als de Palestijnen werkelijk een eigen staat willen, zullen zij hoe dan ook erkenning door Israël nodig hebben en dus staat moeten onderhandelen.

De algemene verwachting is dat de VS beide partijen onder druk zullen zetten om de vredesbesprekingen te hervatten. Meer dan eerder het geval was, zullen de Palestijnen die besprekingen kunnen aangaan in de wetenschap dat de wereld zich donderdag officieel achter hun nationalistische aspiraties heeft geschaard.