Drie broden per dag; 21 per week. Per stuk mogen ze niet meer dan een euro kosten. „Dat is een soort sport voor ons”, zegt G. ten Hove. „Gelukkig hebben we nog nooit in de rode cijfers gezeten. Maar door het overheidsbeleid wordt het er niet beter op.”
Alleenverdiener is Ten Hove al zo lang als hij getrouwd is. „Dat is een bewuste keuze. Een moeder hoort thuis bij haar kinderen. En bij deze gezinsgrootte kan het al helemaal niet anders.”
Over de consequenties is de Moordrechtse verpleegkundige laconiek. „Er zijn perioden geweest dat we ons even geen auto konden veroorloven. Nou, dan maar niet. Er is ook een tijd geweest dat we er twee hadden, doordat mijn schoonvader bijsprong. Nu hebben we er één, maar als hij in elkaar zakt, houdt het op. Ik zie het ervan komen dat hij sowieso wegmoet. Onze zoon is dit jaar naar het Hoornbeeck College gegaan: 270 euro aan reiskosten per maand. Als je daar de effecten van de nieuwe overheidsmaatregelen op alleenverdieners bij optelt, wordt het wel erg krap.”
Het gezin kerkt in Waddinxveen; de kinderen zitten in Gouda op school. „Een deel van het gezin gaat al op de fiets. Als we ons geen auto meer kunnen veroorloven, gaan we allemaal fietsen. Dat is niet onoverkomelijk; het is wel zuur als overheidsbeleid er een rol in speelt.”
De kabinetsplannen getuigen van kortetermijndenken, van politiek gekleurde keuzes, zegt Ten Hove. „Men wil vrouwen de arbeidsmarkt op hebben, ook al weet men best dat het voor een kind beter is dat het thuis door een van de ouders wordt opgevangen. Eigenlijk zijn deze plannen heel onrechtvaardig. Maar het verandert onze keuze niet. Dat komt pas in beeld als basisbehoeften zoals voedsel en kleding eronder gaan lijden.”
De situatie maakt het echtpaar Ten Hove creatief. „Fietsen kopen we tweedehands, tenzij er een heel bijzondere aanbieding is. Als we niet elk jaar het huis van een zwager in Apeldoorn zouden mogen gebruiken, zouden we niet op vakantie kunnen.
Merkkleding hebben we niet; we zeggen altijd dat we volgens de laatste opruiming gekleed gaan. Daar doen we niet geheimzinnig over, want iedereen begrijpt dat het voor ons gezin met een inkomen van 40.000 euro bruto per jaar wel eens knijpen is. Dat hoef je helemaal niet verborgen te houden.
Onze kinderen zitten op korfbal. Dan worden ze soms in auto’s vervoerd waarvan ze zeggen: Wauw! En sommige vriendjes dragen merkkleding. Nou ja, dat zij zo; wij niet. De kinderen maken er nooit een probleem van dat we niet alles kunnen kopen. En dat laatste is trouwens ook helemaal zo slecht niet.”
Naam: G. ten Hove
Leeftijd: 51 jaar
Gezinssamenstelling: echtpaar, elf kinderen (5-23 jaar)
Woonplaats: Moordrecht
Werk: psychiatrisch verpleegkundige
Dit is het tweede deel in een serie over de gevolgen van de kabinetsplannen voor alleenverdieners.