Het pand aan de Bellamystraat waar de kindermiddag van ”Geloven in Spangen” wordt gehouden, ziet er even grauw uit als de andere huizen in de Rotterdamse wijk. Achter het raam hangen geprinte A4’tjes met een aankondiging van de viering van het paasfeest 2010 en een oproep om de wekelijkse vrouwenmiddag bij te wonen.

Het interieur is echter kleurrijk. Aan de lange tafel, die bekleed is met een blauwgebloemd zeil, doen enkele kinderen gezelschapsspelletjes.

Tegen vieren roept vrijwilligster Joni van Tienhoven dat het tijd is voor een speurtocht. Haar man Jan-Willem wappert met een roze vel papier, waarop allerlei vragen over de wijk Spangen staan. Het echtpaar is namens de evangelische gemeente Crossroads Rotterdam betrokken bij de kinderclub.

Chaima, Imane (beiden 12) en Lina (4) vormen samen met vrijwilligster Marieke Klaasse-Molenaar een groep. De eerste vraag van de speurtocht luidt hoeveel treden de trap tegenover het clubhuis heeft. Enthousiast rennen Chaima en Imane de trap op en af.

Tijdens de kindermiddagen gaat de Bijbel niet open. Dat is een bewuste keus, aldus Klaasse. „Deze activiteit houden we laagdrempelig, zodat we met zo veel mogelijk kinderen uit de wijk in contact komen. Als kinderen het leuk vinden, kunnen ze hierna doorstromen naar de jongens- of de meidenclub. Daar wordt wel uit de Bijbel verteld.”

De kinderclub is een van de onderdelen van het missionaire project ”Geloven in Spangen”, dat in 2006 –met steun van de IZB (voor zending in Nederland)– is opgezet door de hervormde Pelgrimvaderskerk in Rotterdam-Delfshaven. Doel is om in Spangen een nieuwe gemeente te stichten. De wijk telt zo’n 9000 inwoners, van wie circa 87 procent allochtoon is. Er bevindt zich één kerk, de Pax Christikerk.

Nico van Splunter, missionair werker namens de hervormde gemeente: „Er is hier veel nood. Onze gemeente wil iets voor Spangen betekenen. Wij willen laten zien wie Jezus is.”

”Geloven in Spangen” organiseert verschillende activiteiten, waaronder een middag voor alleenstaande moeders, een ouderenmiddag en diverse kinderclubs. Van Splunter: „De activiteiten zijn laagdrempelig. Het draait om gezelligheid en sociaal bezig zijn met elkaar. De verkondiging van het Evangelie wordt niet in elke activiteit benadrukt, al maken we er nooit een geheim van dat we van een kerk zijn.”

Diegenen die interesse hebben in het christelijke geloof, kunnen zich aanmelden voor de cursus ”Geloven in het leven”, die regelmatig wordt gegeven. Vervolgens kunnen deelnemers besluiten deel te nemen aan een huisgroep, daarin komt een aantal personen één keer per week bij elkaar om samen te bidden en Bijbelstudie te doen.

Het aantal huiskringen lag op vier, maar dit is teruggebracht naar één, vertelt Van Splunter. „De huiskringen trokken voornamelijk mensen aan met een psychiatrische achtergrond. Dat weerhield anderen om zich aan te sluiten en remde de gemeentestichting. Daarom hebben we besloten er met drie te stoppen.”

Als er meerdere huiskringen zijn, hoopt Van Splunter een nieuwe gemeente te stichten. Waarom sluit hij zich niet aan bij de Pelgrimvaderskerk? „De kloof tussen de Spangenaren en de leden van de Pelgrimvaderskerk, die vooral blank en hoogopgeleid zijn, is te groot. In een nieuwe gemeente kun je zoeken naar vormen die aansluiten bij de cultuur in Spangen, zodat bezoekers zich echt thuis voelen in de kerk.”

De missionair werker droomt van „een bloeiende, multiculturele gemeenschap in Spangen waar mensen tot geloof komen in Christus.”

Hoe lang duurt het nog voor zijn droom uitkomt? „Het werk van de Heilige Geest is niet maakbaar. We streven niet naar een gemeente van 400 leden. Als we er tachtig hebben, zijn we heel dankbaar.”

Dit is het vijfde deel in een serie over kerkplantingsprojecten.