Tegen achten komen de eerste vrouwen binnenlopen in buurthuis Het Atrium in de Apeldoornse wijk Zevenhuizen. Vrijwilligers van International Christian Fellowship (ICF) Apeldoorn hebben het wijkcentrum omgetoverd tot een gezellige huiskamer. Op de tafels staan schalen met plakken kruidcake en bakjes met druiven, perziken en dadels. Ook liggen er gezelschapschapsspelletjes als monopoly, ganzenbord en mens-erger-je-niet. „Die zijn er alleen om naar te kijken”, zegt leidster Liesbeth Simonse tegen de circa twintig –voornamelijk allochtone– vrouwen die zijn binnengedruppeld.

Vanavond spelen de vrouwen met z’n allen het gezelschapsspel Party & Co, waarbij de deelnemers iets moet uitbeelden, tekenen of omschrijven. De groep die wint, mag als eerste een roze roos kiezen uit een bos die Simonse heeft meegebracht. Aan de roos hangt een kaartje met daarop de Bijbeltekst uit Johannes 3:16. „God wil dat wij allemaal gelukkig worden. Dat kan door te geloven in Jezus, Die God naar de aarde heeft gezonden”, legt Simonse uit.

Nicolien krijgt de opdracht om ”bedanken” uit te beelden. Moeilijk kijkend schudt ze haar hand driftig heen en weer. Het lijkt niet tot haar groep door te dringen wat ze bedoelt. Als Tsahala het juiste antwoord hoort, zegt ze ad rem: „Je had moeten buigen met je hand op je hart, net als in India.” Nicolien: „Maar dan lijkt het op overgeven.”

Als Jacomijn de opdracht krijgt ”haring eten” uit te beelden, schudt ze beslist haar hoofd. Dat gaat haar groep –die bestaat uit twee Iraansen, een Ivoriaanse en een Nederlandse– niet raden.

De uit Israël afkomstige Tsahala Nijeboer is bijna elke vrouwenavond van de partij. „Ik doe het voornamelijk voor de gezelligheid. Ik geloof niet in Jezus, die komt in mijn Bijbel niet voor.” Simonse: „De avonden zijn bedoeld om met buurtbewoners in contact te komen en hebben geen evangeliserend karakter. We geven wel vaak een presentje mee met een Bijbeltekst daaraan bevestigd. Die lees ik voor en leg ik uit. We hopen dat we zo de liefde van Jezus kunnen laten voelen en zien.”

Naast de vrouwenavond organiseert ICF Apeldoorn bijeenkomsten op zondag, huiskringen, een maandelijkse maaltijd en een kinderclub. Op termijn hoopt de ICF te komen tot het stichten van een multiculturele gemeente in Zevenhuizen.

Teamleider Arie Maasland: „De groep medelanders in Apeldoorn wordt op dit moment niet of nauwelijks bereikt door de kerken. De drempel naar een gemiddelde gemeente is voor hen hoog. De doorsneemedelander heeft niet zo veel met een orgel, het taalgebruik is vaak te moeilijk, aan anderhalf uur stilzitten zijn ze niet gewend.”

Maasland nam in 2005 samen met onder anderen André Simonse het initiatief voor ICF Apeldoorn. Het project wordt gesteund door de drie christelijke gereformeerde kerken, twee gereformeerd vrijgemaakte kerken, de Nederlands gereformeerde kerk en de hervormde wijkgemeente van bijzondere aard in Apeldoorn. „We willen geen los clubje zijn, maar graag samenwerken met de bestaande kerken. We hebben hun steun, in de vorm van gebed, geld en menskracht, hard nodig.”

Maasland en Simonse hoopten destijds in vijf jaar een gemeenschap van honderd volwassenen te vormen. Zo snel is de voortgang niet gegaan. Bij een zondagse viering zijn er nu veertig à vijftig volwassenen, van wie de helft allochtonen. „Bij veel mensen zien we eerder sociale interesse dan geestelijke honger. Wellicht is de zondige werkelijkheid weerbarstiger dan we dachten.”

Tegelijk zijn er ook mooie voorbeelden, vertelt Maasland. „Verschillende mensen zijn bewust christen geworden. En in bijvoorbeeld de Arabischtalige huisgroep is bij deelnemers duidelijk geloofsverdieping te zien. Genoeg reden dus om hoopvol bezig te blijven.”

Dit is het vierde deel in een serie over kerkplanting. Zaterdag volgen deel 5 en 6.