Verdonk blijft dromen over meeregeren
WEESP – Met minder dan een week te gaan tot de verkiezingen, zijn opiniepeilers eensgezind in hun bevindingen: nul zetels voor Trots op Nederland. Maar partijleider Verdonk droomt nog altijd van een ministerspost. Een ochtend mee op campagne naar een verpleeghuis voor dementerende bejaarden.
Halverwege het bezoek pakt een oudere dame plots de arm vast van Verdonk en kijkt haar even diep in de ogen. „Meekomen”, zegt ze beslist, en dirigeert de lijsttrekker van Trots op Nederland (TON) naar een bank, waarop ze eenmaal aangekomen, vergeet om plaats te nemen. Maar loslaten zal ze Verdonk de eerskomende tijd niet meer.
Verdonk bezocht gistermorgen De Hogeweyk, het nieuwste zorgcentrum van het Weesper verpleeghuis Hogewey, waar 139 demente ouderen wonen in een omgeving die hun op het lijf is geschreven.
De TON-lijsttrekker is hier niet zozeer om stemmen te trekken, maar eerder om te tonen dat haar partij „hart” heeft voor de zorg, en voor de zorg van ouderen in het bijzonder.
En bijzonder, dat is De Hogeweyk zeker, legt facilitair manager Eloy van Hal bevlogen uit. „Uniek in Nederland en misschien wel in Europa.”
Door met de inrichting dicht te blijven bij wat de ouderen van huis uit gewend zijn, wil het verpleeghuis zijn bewoners zich „écht thuis laten voelen”, zegt hij. Daarbij onderscheidt het zorgcentrum een zevental specifieke leefstijlen: ambachtelijk, christelijk, cultureel, Goois, huiselijk, Indisch of stads.
De verschillen daartussen gaan vrij ver, meent Van Hal. „Het komt eigenlijk overal in terug; in de aankleding, het dagritme, maar ook in het eten. Zo staat in de huiselijke woningen de boter van Bona op tafel en is het in de Gooise not done om met een koektrommel te zwaaien.”
Door de ouderen te plaatsen in de leefstijl die het beste bij hen past, wordt de kans vergroot dat ze zich onder gelijkgestemden bevinden, zegt Van Hal. „En dat geeft rust. Niets is zo erg voor een oudere als rijst te moeten eten terwijl je geen rijst lust, of alle dagen naar André Hazes te moeten luisteren terwijl je helemaal niet van André Hazes houdt.”
Verdonk –spijkerbroek, zwart-wit jasje– luistert aandachtig. In het bijzonder als een woningbegeleider haar vertelt dat bij veel ouderen de kilo’s eraan vlogen, nadat ze in De Hogeweyk kwamen wonen en daarna plots veel beter gingen eten.
Bij Verdonks eigen schoonvader, die ook dementerend is, ging dat anders, zegt de TON-lijsttrekker. „Die viel alleen maar af, maar hij zit ook niet in zo’n fraai centrum als dit. Wat zou het fantastisch zijn als alle ouderen in Nederland zo werden verzorgd als hier.”
Door in tegenstelling tot andere partijen niet te bezuinigen op de zorguitgaven, maar wel flink te snijden in managementlagen, hoopt Verdonk meer ruimte te scheppen voor (duurdere) initiatieven als De Hogeweyk.
Na een bezoek van zo’n twee uur, moet de oud-minister verder. Folders uitdelen op een verkiezingsmarkt in de buurt, vermeldt haar uitputtende dagprogramma. Toch geeft ze aan dit alles niet moe te worden. Zelfs niet nu de peilingen –waarin ze begin 2008 eventjes piekte op bijna 30 zetels– met 0 zetels nu zo weinig hartversterkend zijn.
Nee, Verdonk blijft nuchter en hoopvol, misschien een tikkeltje tegen beter weten in. „De peilingen waren vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen ook niet best”, zegt ze. „Toch sleepten we toen in 39 gemeenten in totaal 62 raadszetels en zelfs een wethouderspost in de wacht. Al die stemmen zouden nu goed zijn voor minstens 10 zetels. Daar gaan we voor. Ik kom dus opnieuw in de Kamer. En mocht dat na 9 juni toch anders zijn, dan is dat omdat ik minister ben in een nieuw kabinet.”
