De kritiek op de bouw van een vakantiehuis in Mozambique door prins Willem-Alexander houdt aan. Doet de prins er niet verstandig aan van het project af te zien?
De kans dat fotografen en cameraploegen de moeite zullen nemen regelmatig naar het lastig bereikbare schiereiland Machangulo af te reizen, lijkt inderdaad niet groot. Vanuit Nederland kost de reis naar een luchthaven in Mozambique in een gunstig geval al zo’n dertien uur. Vanaf de luchthaven is het daarna nog een flinke onderneming om naar het vakantieresort op het schiereiland voor de kust van de havenstad Maputo te komen.
Tegelijkertijd is de gewenste privacy in tijden van internet er verre van gegarandeerd. Er zullen ongetwijfeld Nederlandse media zijn die een lokale fotograaf inhuren om de gewenste vakantiefoto’s toch –goedkoop– te pakken te krijgen.
De grote afstand naar Machangulo is ook voor het prinselijk paar zelf –gebonden aan de schoolvakanties– een belemmering om er regelmatig heen te gaan. Even een paar dagen op en neer is ondoenlijk, ook al zal de reis voor de prins en zijn gezin comfortabel zijn en zijn zij als echte kosmopolieten het reizen gewend. Het huis zal veel leeg staan.
Dan rijst de vraag waarom de prins en zijn vrouw niet voor een rustige en beter bereikbare locatie ergens in Europa hebben gekozen. Hun koninklijke vrienden zouden hen daar vast een handje bij hebben willen helpen.
Het prinselijk paar kocht bovendien eerder dit jaar in Argentinië een eigen landgoed. Volgens de prins is dat vooral een investering, maar ongetwijfeld zal de prins de ranch ook als vakantiebestemming gebruiken. Het landhuis La estancia Pilpilcura ligt op een mooie plek aan de voet van het Andesgebergte. Op het 15.000 hectare grote landgoed zal het prinselijk paar een rustige plek kunnen vinden, hoe moeilijk dat in Argentinië ook is gezien de opdringerige paparazzi.
In economisch slechte tijden valt dit soort aankopen niet goed bij de gemiddelde Nederlander. De vakantiehuizen zijn privébezit van de prins en door hem uit eigen zak betaald. Toch gaat er voor veel Nederlanders die de broekriem moeten aanhalen een fout signaal van uit.
De prins en prinses zien dat anders. Met name hun keus voor het huis in Mozambique komt voort uit het idealisme dat de prins en zijn vrouw drijft. Zij weten door hun werk voor de Verenigde Naties op het gebied van water, sanitatie en microkrediet als geen ander hoe goed Afrika investeerders kan gebruiken. Zij weten als geen ander dat kleine projecten een groot hefboomeffect kunnen hebben. Daar geeft het echtpaar nu invulling aan, want dankzij de bouw van het vakantieresort worden op Machangulo ook scholen, een haventje en elektriciteitsvoorzieningen gerealiseerd, zo is de afspraak. De bedoelingen van de prins zijn goed.
Toch loert in Afrika altijd het gevaar van een schandaal. Omkoperij is er in veel landen aan de orde van de dag. De geruchten dat de projectontwikkelaar die het resort bouwt niet in alle opzichten zuiver heeft gehandeld, klinken steeds luider.
Balkenende heeft de prins niet voor niets gevraagd de ontwikkeling van het vakantiehuis onder te brengen in een stichting, zodat hij er persoonlijk niet door beschadigd kan raken. De toekomstige koning mag geen smet op zijn blazoen krijgen door een privévakantiehuis.
