Het college van beroep van de Reclame Code Commissie (RCC) boog zich maandag over een bushokaffiche dat de brutale tronie van een man met bivakmuts toont die uitdagend het ontblote onderlichaam van een vrouw betast. In juli oordeelde de RCC dat de poster, die een provocerende film aanprijst, niet in strijd is met de goede zeden.

Voorzitter Dorenbos van de stichting Schreeuw om Leven was nog steeds niet van zijn verbazing bekomen. „Dit slaat toch alles? Als dit niet meer schokkend is, wat dan wel?” riep hij verontwaardigd uit. Hij vindt het hoog tijd dat de reclamebranche zichzelf een halt toeroept.

Samen met een gelijkgezinde hadden Dorenbos en zijn echtgenote een tweetal bezwaarschriften ingediend. Het ene ging over de genoemde filmreclame, het andere over een poster op een gigantisch billboard langs een drukke snelweg waarbij een wulpse, vrijwel geheel ontklede dame aanspoort een 0900-nummer te bellen. Ook deze afbeelding kon wat de RCC betreft door de beugel. De grenzen van het toelaatbare waren volgens de commissie niet overschreden „in het licht van wat tegenwoordig algemeen maatschappelijk aanvaardbaar wordt geacht.”

Dat vond Dorenbos een argument om eens wat langer bij stil te staan. Hij wilde wel eens weten hoe de commissie aan die wetenschap komt. Hij raadde het college van beroep aan eens te rade te gaan bij minister Heinsbroek met zijn pleidooi voor herstel van waarden en normen. Wat de bewindsman daarover recent zei, was Dorenbos uit het hart gegrepen. „Ook de reclamebranche dient de discussie over dit onderwerp aan te gaan. De grenzen worden iedere keer verlegd. Dat kan zo niet doorgaan.”

Vergeleken met andere landen slaan wij volgens Dorenbos helemaal door. Pas was hij in Amerika geweest, maar zelfs in het filmparadijs Hollywood zou onze blootreclame volgens hem ondenkbaar zijn.

„We verloederen als een gek”, was ook de mening van Leontien Bakermans, een rooms-katholieke apotheker uit Haarlem. Zij drong er bij het college van beroep sterk op aan de snelwegposter alsnog te veroordelen. Onbegrijpelijk vindt ze het dat de Reclame Code Commissie een dergelijke reclame-uiting laat passeren. „Als twee bijna naakte hoertjes vanaf een levensgroot bord oproepen een sekslijn te bellen, is dat dan niet aanstootgevend? En wat vindt het college ervan dat kinderen ongevraagd met deze porno worden geconfronteerd?”

Net als Dorenbos betwist ze dat dergelijke uitingen algemeen aanvaardbaar worden geacht. Zelf had ze de poster in een horecagelegenheid ter discussie gesteld. „Eerst werd wat lacherig gereageerd. Maar toen ik erop wees dat ook kleine kinderen met deze porno worden geconfronteerd, was iedereen het erover eens dat dat veel te ver ging.”

In een indringend appèl daagde Dorenbos de reclamebranche uit haar verantwoordelijkheid te nemen. „De branche bevindt zich op een glijdende schaal. Er is maar één lijn: naar beneden.” Hij wilde het college van beroep ernstig waarschuwen. „Als u niet ingrijpt, is de toon gezet voor de volgende uiting.”

Omdat de aangeklaagde ondernemingen, TeleInfo en filmmaatschappij UIP, beide verstek lieten, gaan, had voorzitter mr. W. van Schendel van het college van beroep de zitting kunnen sluiten. Dit keer wilde hij een uitzondering maken door meteen op de aanklacht aan het adres van de commissie te reageren. Hij wilde niet verhelen dat er behartigenswaardige woorden waren gesproken. „Aan de ene kant is er de vrijheid van meningsuiting; aan de andere kant is er gewezen op waarden en normen, maar ook op de aanwezigheid van moslims in ons land.” Het zou, zo gaf hij aan, voor het college een hele toer worden om een objectieve maatstaf te vinden.

Dorenbos zei na afloop moed uit het verloop van de zitting te hebben geput. Het mocht er dan lange tijd naar hebben uitgezien dat de Reclame Code Commissie geen enkele aanstootgevende reclame-uiting meer wilde veroordelen, onder invloed van het waarden- en normendebat zou er naar zijn mening wel eens een omslag op handen kunnen zijn.

„Bij KPN heeft het ook jaren geduurd voordat er naar de bezwaren tegen de sekslijnen in de telefoongids werd geluisterd. Totaal onverwachts kregen we vorig jaar van de top van het bedrijf felicitaties. „Ze gaan eruit”, is ons beloofd.”

Dorenbos zegt sinds kort te werken aan een platform om de krachten op dit terrein te bundelen. Een van zijn medestanders, Leontien Bakermans, denkt dat het klimaat ten goede aan het veranderen is. „Ik ben heel blij met het pleidooi van minister Heinsbroek. Fantastisch dat van onverdachte zijde deze bijval komt.”

Dat ze Dorenbos steunt in diens strijd, heeft naar haar zeggen veel te maken met haar dochter van vijftien. „Ik vind het verschrikkelijk dat de seksindustrie op allerlei geniepige manieren bezig is de jeugd te verpesten. Als niemand daar wat tegen onderneemt, wordt het steeds gekker. Mijn dochter moest pas op school leren bij een model een condoom om te doen. Dat moet je dan als ouder normaal vinden. Ik niet.”