Post uit Paramaribo: Suriname gaat ten onder aan feestdagen
Surinamers mogen regelmatig thuisblijven vanwege de een of andere nationale feestdag. Het land telt er ieder jaar zo’n zestien en afhankelijk van de regering die er zit zelfs een of twee meer. De betekenis van veel van die dagen ontgaat veel mensen.
Voor iedere etnische of religieuze groep is er minimaal één vrije dag in Suriname. De christenen zijn extra ruim bedeeld, met de klassieke hoogtijdagen zoals Kerst en Pasen. Omdat het wel erg veel zou worden, zijn Pinksteren, Goede Vrijdag en Hemelvaartsdag al heel lang geleden geschrapt. De hindoes en moslims hebben ook hun hoogtijdagen, die door iedereen gevierd worden: Holi Phagwa en Divali (Lichtjesfeest) voor de eerste groep, Suikerfeest en Offerfeest voor de moslims.
Die mogen op vrijdag 26 juni ook nog het Javaanse Nieuwjaar vieren. Maar veel moslims weten niet wanneer dat is. In mijn familie- en vriendenkring zitten behoorlijk wat Javanen met een islamitische achtergrond, die mij ieder jaar vreemd aankijken als ik zeg dat hun eigen nieuwjaar op de agenda staat. Alleen de echt diepgelovige moslims, de zogeheten Javanisten, vieren het nieuwe jaar en begrijpen wat de betekenis daarvan is.
Het is binnenkort 180 jaar geleden dat de ”boeroes”, vijftig straatarme Hollandse boerengezinnen, naar Suriname kwamen
Recent riep de regering donderdag 20 juni uit tot eenmalige vrije dag. Het is dan precies 180 jaar geleden dat de ”boeroes”, vijftig straatarme Hollandse boerengezinnen van vooral de Veluwe, naar Suriname kwamen. Meer dan de helft stierf in de eerste jaren, maar de rest bouwde uiteindelijk een gedegen bestaan op. En omdat er nu een lustrumjaar wordt herdacht en vooral omdat er binnenkort verkiezingen in het land zijn, heeft president Chan Santokhi het voor een keertje verheven tot nationale vrije dag. De afstammelingen van de Nederlandse boeren zijn immers Surinamers en mogen ook stemmen.
En dan zijn er dagen dat herdacht wordt dat de eerste Javaanse en Brits-Indische contractarbeiders naar de voormalige kolonie kwamen en dat de inheemsen en de marrons in het zonnetje worden gezet. Surinamers vieren als enige land op het westelijk halfrond trouwens nog een nieuwjaar: het Chinese. Dat is vooral om de vriendschapsband met de Aziatische grootmacht te benadrukken, waar Suriname héél veel geld heeft geleend.
Twee andere dagen zijn meer plausibel: de viering van de onafhankelijkheid op 25 november en Ketikoti Dei –de afschaffing van de slavernij– op 1 juli. Dat zijn herdenkingen waar alle Surinamers achter staan, plus natuurlijk Pasen en Kerst. Al jaren roepen politici in koor dat zoveel vrije dagen wel wat al te gortig zijn en dat de productiviteit van het land daaraan ten onder gaat. Maar er iets aan doen is een tweede: want wie wil nu niet zoveel dagen op kosten van de baas lekker thuiszitten? Dus dat probleem aanpakken is niet iets waar een politicus zijn of haar vingers aan wil branden.
rd.nl/postuit
