Voordat een piloot alleen naar een vliegveld mag vliegen, moet deze eerst ”uitgecheckt” worden: met een instructeur een aantal landingen maken. Als instructeur ging ik mee met zo'n vlucht. Er deed zich een mooie gelegenheid voor in combinatie met een dichtbijgelegen vliegveld waar we twee personen op de terugweg moesten ophalen. Tevens konden we meteen het vliegveld controleren en opnieuw opmeten, iets wat we iedere drie jaar doen.

Het vliegtuig was niet helemaal gevuld, zodat ook een collega mee kon. En die had weer een heel goed fototoestel mee om van de vlucht een paar mooie plaatjes te schieten. Zo konden we een heel aantal dingen combineren! Het is bijna twee uur vliegen, dus onderweg hadden we genoeg tijd voor een praatje en natuurlijk een koffiepauze. Op de grond wil je niet onnodig veel tijd verspelen met pauze houden en we zouden onze tijd nodig hebben vandaag. Ik kan me niet herinneren dat onze koffiepauze op bijna drie kilometer hoogte eerder is vastgelegd, dus op de foto hierbij is een unicum te zien.

De landingen verliepen naar tevredenheid en na een uurtje lopen en meten waren de benodigde gegevens binnen. Ondertussen hadden enkele dorpsbewoners 60 kilogram aan dozen vlees en vis gebracht. Of we die konden meenemen naar de stad. Aangezien we slechts twee personen moesten ophalen, zou dat geen probleem moeten zijn, dus helpen we deze mensen graag. Aangekomen op het volgende vliegveld stonden er inderdaad twee mensen gereed. Alleen waren dit twee monteurs… met al hun gereedschap! Verkeerd gegokt, en nu bleken we precies 60 kilogram te zwaar. Een heel vervelend, maar nodig besluit: de dozen vlees en vis moeten achterblijven. Zucht. Soms heb je zo’n dag… bijna.

Joop van Weele is MAF-piloot in Suriname.