Al het houtwerk droogt in en de ontstane kieren bieden ingangen voor dorstige muggen. Een ritje over landwegen zorgt ervoor dat je van top tot teen onder een rode stoflaag zit. Het maakt de Bijbelse geschiedenissen een stuk tastbaarder. Ik moet er niet aan denken dat al dat stof ineens in luizen zou veranderen of dat het drieënhalf jaar duurt voordat er weer regen komt. Dat lijkt hier nog niet gebeurd te zijn. Het kan voorkomen dat er een halve dag geen water uit de kraan komt, maar er is gelukkig ruim voldoende drinkwater beschikbaar. Helemaal zonder water zitten we hier sowieso niet snel, dankzij de grote rivier die door de stad stroomt.

Zandzakken

Dat bleek ook toen we een tocht maakten tussen de uitgestrekte rijstvelden: opeens werd de weg onderbroken door een brede stroom. Toen we naar de weg vroegen, werd ons vol overtuiging naar de ‘brug’ gewezen. Die vonden we echter niet. Uiteindelijk bleek de brug uit een rij zandzakken te bestaan. Ongeveer 10 centimeter onder het wateroppervlak vormden ze een veilig pad naar de overkant: een taallesje vanuit de praktijk.

De droge periode geeft ook bemoediging. Terwijl alle planten en struiken verdorren, zorgt een eenmalig regenbuitje ervoor dat de mangobomen als vanuit het niets vol met vruchten hangen. De grond is bijzonder vruchtbaar en zo zorgt het minste beetje water voor rijke vrucht.

Glibberige modder

De kracht van water wordt extra zichtbaar wanneer de regentijd aanbreekt. De bruine bergen worden in een ogenblik prachtig groen, het rode stof verandert in verraderlijk glibberige modder en een afspraak kan zomaar een half uur verschuiven door een grote bui. De regen zorgt er ook voor dat je binnen tien seconden geen droge draad meer aan het lijf hebt. De ontstane plassen bieden echter wel volop ruimte voor waterpret.

Het kan dagen achter elkaar regenen, waardoor de rivier binnen een dag een halve meter kan stijgen. Op verschillende plaatsen geeft dit flinke overstromingen. Op die momenten denk ik niet meer aan stoffige luizenwolken, maar begin ik me meer in te leven in hoe het voor Noach moet zijn geweest toen de regen maar niet stopte. In alle dankbaarheid merken we op: ook hier verschijnt de regenboog.

Johan is, samen met zijn vrouw Anne en hun kinderen, uitgezonden door een hersteld hervormde gemeente naar Zuidoost-Azië. Zij werken daar voor Wycliffe Bijbelvertalers aan een vertaling van de Bijbel. Om veiligheidsredenen zijn hun namen gefingeerd.