Schaatsen op de ijsbaan „hét evenement van Doorn”
Tot op het laatste moment bleef het spannend. Maar maandagochtend vroeg kwam het bericht dat er geschaatst kon worden in Doorn. Dat lieten de liefhebbers uit de wijde omgeving zich geen twee keer zeggen.
Met kleine bokkensprongen, omdat ze haar schaatsen nog om heeft, komt Lora van negen het ijs af. „Het was heel leuk”, zegt ze. „Ik ben vanochtend één keer gevallen toen ik mijn evenwicht verloor.” Lora schaatst sinds haar derde, toen nog in Leusden. Vanaf haar vierde gaat ze naar de ijsbaan in Doorn.
Intussen roepen bij de schaatsbaan juffen en meesters kinderen bij elkaar. Kinderen van een aantal basisscholen uit Doorn en omgeving mochten maandagochtend komen schaatsen. Rond half zeven kwam het verlossende bericht van de ijsmeester: Deze ochtend kan er geschaatst worden.
Het grote geregel om alle klassen naar de schaatsbaan te krijgen volgde al snel, vertelt Mirne Lammerts, lid van de oudercommissie. „We zijn direct ouders gaan bellen en appen om vervoer te regelen. De groepen één tot en met vier moesten met de auto of bakfiets gebracht worden. De klassen daarboven kwamen op de fiets.” En zo kwamen de kinderen van verschillende basisscholen uit Doorn schaatsen.
Het is niet de eerste keer dat de schoolkinderen schaatspret hebben. In 2024 konden ze al twee keer de ijzers onderbinden. „Schaatsen is hét evenement van Doorn”, vertelt Lammerts trots. „We proberen altijd om als eersten van het land op de baan te kunnen.”
Dweilmachine
In hun rode jassen verwelkomen de ijsmeesters van de Doornsche IJsclub de bezoekers. De vrijwilligers werkten de hele nacht door om te zorgen dat er een paar uurtjes geschaatst kan worden, vertelt ijsmeester Kees Schippers. „Met een dweilmachine rijden we rondjes. In ploegendiensten zorgen we zo voor laagjes water op de baan.”
Drie broers van de familie Schippers zijn al tientallen jaren actief voor de ijsvereniging. De tweelingbroers van Schippers, Bert en Theo, dragen ook hun steentje bij. „We moeten telkens wachten tot er een laagje water bevroren is”, vertelt Bert. „We hopen altijd dat we 5 centimeter ijs krijgen. Nu zitten we op 1 centimeter, maar dat is net voldoende.”
Stijf
Een beetje achteraan zit de 65-jarige Frans Veldhuizen met zijn muts over zijn hoofd getrokken op een laag, houten bankje naast het ijs. „Ik moet even bijkomen”, zegt hij schuchter. „Het viel een beetje tegen. Ik ben wat stijver dan vroeger. Het was al twintig jaar geleden dat ik geschaatst had.”
Toen Veldhuizen hoorde dat er geschaatst kon worden in Doorn, sprong hij snel op de fiets. Voor hem is het de eerste keer dat hij in Doorn schaatst. „Ik hou van de sfeer en van de winter.”
Natuurijs
Kina Smit (47) is samen met haar man uit Houten gekomen om het ijs in Doorn te proberen. „Mijn man kwam voor de koek-en-zopie”, zegt Smit lachend. „Ik kwam mijn noren weer eens proberen.”
Ook voor Smit was het even geleden dat ze gereden had. „De laatste keer was op natuurijs. Dit is veel fijner, zonder scheuren. En je hoeft niet bang te zijn dat je door het ijs zakt”, zegt ze.
Intussen klimt de zon steeds hoger aan de hemel. „Omdat de baan zwart is, warmt die snel op”, zegt ijsmeester Bert Schippers. „Eind van de ochtend zal het wel klaar zijn met de pret. Vanavond kijken we of het vriest en dan proberen we het morgen weer.”
