Dat meldde de nieuwsdienst van de Evangelische Kerk in Duitsland (EKD) op basis van cijfers van het Duitse Federaal Bureau voor Migratie en Vluchtelingen (BAMF).

Het bureau ontving vorig jaar 2386 meldingen van een kerk die vluchtelingen asiel verleende, bijna 200 per maand. In totaal betrof dit 2966 personen (in 2023 waren dit er 2703). Op 39 gevallen na ging het allemaal om zogenoemde Dublinclaimanten: de Duitse overheid wilde die asielaanvragen niet in behandeling nemen, omdat een ander Europees land –waar de betreffende vluchtelingen aanvankelijk binnenkwamen– daarvoor verantwoordelijk was.

Slechts in één geval besloot het BAMF dat de vluchteling toch mocht blijven, omdat die situatie „uitzonderlijk schrijnend” was. In 2023 waren dat er nog negen.

Sinds 2015 bestaat er een overeenkomst tussen vertegenwoordigers van de kerken en het BAMF over kerkasiel. Het ministerie beloofde het dossier van asielzoekers die van de kerk onderdak kregen opnieuw te beoordelen. De kerk zou na dat tweede oordeel dan het asiel opheffen.

Standaardalinea’s

Dat de meeste gevallen van kerkasiel door het BAMF niet als schrijnend worden erkend, is logisch, vindt een woordvoerder. Het heeft de zaak immers al een keer bekeken.

Lees ook

Kerk in Bremen blijft Somaliër steunen na poging Duitse politie om kerkasiel te beëindigen en man uit te zetten

Bisschop Christian Stäblein, woordvoerder van de EKD, constateert dat kerken en overheid vaak zeer van mening verschillen over de vraag wanneer een geval schrijnend is. Kerken ontvangen volgens hem vaak een antwoord dat is opgebouwd uit standaardalinea’s, waaruit volgens hem blijkt dat het BAMF de situaties niet voldoende afzonderlijk overweegt.

In december vonden gesprekken plaats tussen het BAMF en de kerken, aldus Stäblein. Aan het begin van die maand ontstond er in Bremen een conflict tussen de kerk en de minister. De politie had geprobeerd een Somalische asielzoeker uit een kerkelijk centrum mee te nemen om hem het land uit te zetten.