Zowel zaterdag als zondag moesten er nog hobbels uit de weg worden geruimd om het tussen Israël en Hamas gesloten staakt-het-vuren en de uitwisseling van gijzelaars en gevangen te effectueren. Maar beide partijen wisten dat verder talmen of rekken van de uitvoering van het bestand onmogelijk was. De nieuwe president van de Verenigde Staten, die deze maandag officieel het Witte Huis betreedt, duldt geen uitstel.

Dat de uiterst ongelijksoortige uitruil van gijzelaars en gevangenen in Israël veel emoties losmaakt, is niet verwonderlijk. Voor enkele tientallen gijzelaars worden de komende weken vele honderden Palestijnse gevangenen geruild. Maar waar het bij de gijzelaars gaat om onschuldige burgers, gaat het bij de Palestijnse gevangenen in sommige gevallen om terroristen.

Na vijftien maanden oorlog voeren om Gaza heeft Israël echter geen keus. Ongetwijfeld zal er in Jeruzalem tandenknarsend worden gekeken naar aanhangers van Hamas die juichend in Gaza door de straten lopen en verklaren dat ze de overwinning hebben behaald. Dat die claim onzin is, moge duidelijk zijn. Hamas is zeer verzwakt, maar uitgeroeid is de terreurbeweging zeker nog niet. Het is daarom dat de rechtse minister Ben-Gvir is afgetreden en zijn partij, Joodse Kracht, zich uit de coalitie van premier Netanyahu heeft teruggetrokken.

Om het aftreden van de minister, die er trots op is dat hij de afgelopen maanden steeds een deal tussen Israël en Hamas wist te voorkomen door premier Netanyahu onder druk te zetten, hoeft niemand een traan te laten. Zelfs Netanyahu niet, hoewel hij alles in het werk gesteld heeft om Ben-Gvir aan boord te houden. De huidige coalitie heeft namelijk nog steeds een meerderheid van enkele zetels in het 120 stoelen tellende parlement.

Dat Ben-Gvir weg is uit de regering, zou de komende weken wel eens goed nieuws kunnen zijn voor de bewegingsvrijheid van premier Netanyahu. Want zelfs als het bestand enkele weken standhoudt, dan is er toch nog grote onduidelijkheid over wat er na het bestand moet gebeuren met Gaza. Eveneens is onduidelijk wat president Trump wil. Want in Jeruzalem is inmiddels wel helder dat ze zich ten onrechte rijk gerekend hebben met zijn verkiezingsoverwinning. De president van de VS wil namelijk maar één ding en dat is rust, waardoor er strategische akkoorden gesloten kunnen worden met Arabische landen. In Jeruzalem leeft de angst dat Trump om dat te bereiken de Palestijnen meer toekomstperspectief wil bieden dan de regering van Netanyahu wil.