„Als kind wilde ik schoolmeester worden. Nu ben ik logistiek medewerker bij Steelfast in Alblasserdam, dat handelt in bevestigingsmaterialen.

Ik vond het altijd mooi om les te geven en verhalen te vertellen. Dat doe ik overigens nog steeds, want ik houd voor jeugdverenigingen kerstvertellingen. Ook vind ik het leuk om boekpresentaties te geven. In het leerjaar 1996-1997 deed ik na de havo de pabo in Gouda. Het was een gezellige klas en ik had met andere studenten fijne gesprekken. Toch lukte het niet. Ik knapte af op de leerstof en ik begon te twijfelen of ik voor de klas wilde staan. Tegelijk was ik weg van het openbaar vervoer. Ik wilde dienstregelingen opstellen, maar dat betekende dat ik dat ook voor de zondag moest doen. En daar kon ik niet achter staan.

„Het gebeurde wel dat ik een avond had afgesproken en dat ik plotseling weg moest” - Roelof den Ouden, logistiek medewerker

Autorijden vond ik ook leuk, dus ik ging aan de slag bij een koeriersbedrijf. Ik reed door heel Nederland en ook door Duitsland, België, Frankrijk en Engeland. Toen ik verkering kreeg, bleek dat het geen geschikte baan was. Het gebeurde wel dat ik een avond had afgesproken en dat ik vlak ervoor plotseling naar Groningen moest.

In een streekkrant zag ik een vacature voor administratief medewerker bij een veevoederfabriek. Daar heb ik zeventien jaar gewerkt. Ik was vooral bezig met voorraadbeheer. Ik verwerkte orders en de aanwezigheid van grondstoffen in een systeem. Ook maakte ik exportdocumenten voor producten die naar het buitenland moesten. Dat was altijd een heel karwei. Daarnaast maakte ik labels die op zakken veevoer werden genaaid. Het was een leuke en afwisselende baan en ook met de collega’s had ik het goed. Ik was overigens de enige administratief medewerker van het bedrijf.”

Sleur

„Toch raakte ik wat vastgeroest in het bedrijf. Het werd een beetje een sleur. Maar er waren weinig vacatures. Twee jaar heb ik gesolliciteerd. Ik dacht er nog aan om toch in het onderwijs te gaan werken, als aardrijkskundeleraar. Ik was in die tijd assistent bij de catechisatie in de kerk en de omgang met jongeren sprak me aan. Uiteindelijk heb ik daar toch van afgezien.

In 2016 kon ik in Papendrecht aan de slag bij een groothandel in bevestigingsmaterialen. Ik ging bestellingen bezorgen met een bestelbus, een Iveco Daily. Dat heb ik een jaar gedaan. Daarna heb ik vierenhalf jaar in het magazijn gewerkt. Ik wilde graag het magazijn ordenen. Daar houd ik van, hoewel ik ook weleens rommelig ben en dingen vergeet.

In 2022 ging ik aan de slag bij Steelfast in Alblasserdam. Dat bedrijf doet vrijwel hetzelfde als mijn oude werkgever. We leveren bevestigingsmaterialen, zoals bouten en moeren. Dat gebeurt onder andere aan groothandels en offshorebedrijven. Ik werk in het magazijn. Soms komen klanten zelf iets halen. Dan moet ik de juiste materialen zoeken. Meestal krijgen we bestellingen. Het is een uitdaging om uit te zoeken welke orders we het beste zelf kunnen bezorgen en welke we met een koeriersdienst meegeven. Wat is het snelst en het goedkoopst? In het magazijn bestaat mijn werk verder vooral uit het verwerken van binnenkomende goederen en het verzendklaar maken van bestellingen. Het geeft voldoening om aan het einde van de dag te weten dat de bestellingen de deur uit zijn. Dat is wel een overeenkomst met mijn baan bij de veevoederfabriek: zaken op orde brengen. Het verschil is dat ik in de fabriek een eigen bureau had, terwijl ik nu in het hele magazijn werk.”

Sauerland

„Ongeveer twee keer per maand breng ik bestellingen weg met een Volkswagen Crafter. Of ik haal spullen op. Dat doe ik onder andere in Nederland, Duitsland en België. Ik geniet van het rijden door een mooie omgeving, bijvoorbeeld Sauerland. Onderweg zet ik dan een cd aan met een preek. Autorijden betekent voor mij dat ik een bezinningsmoment heb. Topografie vind ik heerlijk. De meeste plaatsnamen in Nederland ken ik wel. Mijn collega’s noemen weleens de naam van een klein plaatsje om te kijken of ik weet waar dat ligt. Een tijdje geleden hadden ze het over Blabberpoepert. Dat kende ik niet. Het bleek een vertaling te zijn van Moddergat, dat in Friesland ligt, tegen de Waddenzee.

„Soms verwerk ik mijn belevenissen op het werk in mijn kinderboeken” - Roelof den Ouden, logistiek medewerker

Soms verwerk ik mijn belevenissen op het werk in mijn kinderboeken. Ik heb inmiddels zestien boeken geschreven, maar momenteel ben ik niet met een nieuw boek bezig. In mijn boek ”Rechercheur Van Driel en de gestolen laptops” heb ik iets verwerkt wat op kantoor bij de veevoederfabriek speelde. Mijn baas deed op een driftige manier de kast open, waardoor de deurtjes van de kast sneuvelden. Dat heb ik in mijn boek beschreven.”