Het werk van dat legertje arbeiders op een winderige dag in november stond voor mij ineens model voor iets. Dit namelijk: dat het meeste werk dat gebeurt om alles in onze maatschappij te laten draaien, eigenlijk nooit in de spotlights staat. En dat zelfs werk dat veel mensen misschien wel de grootste onzin vinden –bladeren opruimen in een bos– er toch mede voor zorgt dat ons land er netjes bij ligt en goed functioneert.

Welvaart zonder welzijn is echt niet fijn

Want toen ik aan het peinzen was over die bladblazers in het bos, vielen me ineens ook andere werkzaamheden op. Weleens gedacht aan mensen die verkeersborden schoonmaken? Of aan werklui die met een soort snijmachines het gras aan de randen van de wegen in dorp en stad ‘knippen’? Nog weer iets later zag ik een groep mensen bezig met het maaien van de schuine bermen langs een drukke snelweg. Het maaien gebeurde, waarschijnlijk vanwege de steile helling, met op afstand bestuurbare machines. En eenmaal weer thuis, zag ik hoe met een hijskraan de ondergrondse afvalcontainer bij ons flatgebouw werd geleegd.

Dit RDMagazine staat in het teken van school en beroep. Een belangrijk onderwerp voor al die jongeren die, eenmaal in het onderwijsproces opgenomen, gaan leren voor het leven. En dus voor het beroep dat ze in de toekomst zullen uitoefenen. En ondanks dat ik zelf geen kinderen heb, kan ik me voorstellen dat ouders graag willen dat hun kinderen goed terechtkomen. Dat ze prestigieuze banen krijgen, waarin goed geld te verdienen is. Omdat je voor je kind ook op het gebied van welvaart het beste wilt.

Maar zouden al die onzichtbare beroepen die nodig zijn om onze maatschappij draaiende te houden minder waardevol zijn, omdat ze niet allemaal als prestigieus te boek staan? En zouden de mensen die dat gewone werk doen, minder gelukkig zijn dan de arbeiders in prestigieuze functies?

Ik geloof er niks van. Daarom een voorzichtige oproep van een kinderloze man aan ouders. Kijk bij de beroepskeuze van je kinderen meer naar het welzijn van die kinderen dan naar een eventueel welvarend leven. Want welvaart zonder welzijn is echt niet fijn.

Wim van Egdom schrijft over het dagelijks leven. En meer. Soms met een knipoog.