Dit jaar valt Chanoeka (25 december tot 2 januari) samen met Kerst. Zowel Joden als christenen vier(d)en een wonder van licht in donkere tijden.

Niet alleen in letterlijke zin is het een donkere tijd; voor Israël is het nog altijd 7 oktober. Op die duistere dag in 2023 werden niet alleen meer dan 1200 mannen, vrouwen en kinderen op beestachtige wijze vermoord door Hamasterroristen, er werden ook meer dan 240 mensen ontvoerd naar tunnels in de Gazastrook.

Een groot deel van hen is nog altijd niet teruggekeerd. Al meer dan 400 dagen verkeren families en vrienden in het ongewisse over het lot van hun geliefden die al die tijd in Gaza door Hamas worden gegijzeld. Zij zitten letterlijk in het duister.

In de aanloop naar Kerst wordt vaak gelezen uit Jesaja: „Het volk dat in duisternis wandelt, zal een groot licht zien. Zij die wonen in het land van de schaduw van de dood, over hen zal een licht schijnen” (9:1). Hier put ik hoop uit. Israël zal en kan niet rusten totdat alle gijzelaars weer thuis zijn. Het licht moet winnen van de duisternis.

Pogrom

Sinds 7 oktober ligt Israël vanaf zeven kanten onder vuur: Gaza, Libanon, Syrië, Irak, de Westelijke Jordaanoever, Jemen en Iran. Laatstgenoemd land heeft een regime dat terreurgroepen en milities in de gehele regio financiert, traint en van wapens voorziet om het Midden-Oosten en de rest van de wereld te ontwrichten. Inmiddels zijn aan deze kwaadaardige as vele klappen toegebracht, maar de dreiging van het veelkoppige monster van het ayatollahregime, dat streeft naar de vernietiging van de Joodse staat, is niet met één of twee klappen verdwenen.

Terwijl Israël zich verdedigt in een oorlog waar het niet voor heeft gekozen, wordt het tevens aangevallen door organisaties die leugens, verdraaiingen van definities en bloedsprookjes gebruiken om de Joodse staat in een kwaad daglicht te stellen. Waar mensenrechten en het oorlogsrecht universeel zouden moeten zijn, wordt ten aanzien van Israël een dubbele standaard gehanteerd. Deze organisaties, die pretenderen voor mensenrechten op te komen, zijn oorverdovend stil waar het gaat om de gijzelaars en de gruwelijkheden van 7 oktober. Juridische hoven worden misbruikt om als ”lawfare” (het strategisch gebruik van juridische procedures om een ​​tegenstander te intimideren of te hinderen) tegen Israël in te zetten.

Dan is er ook nog eens het antisemitisme, dat naar angstaanjagende recordhoogtes stijgt. Een dieptepunt hiervan zagen we in Amsterdam. Daar ontvouwde antisemitisme zich tot een pogrom, waarbij de daders riepen op „Jodenjacht” te gaan en trots beelden van hun geweldplegingen deelden op social media.

Solidariteit

In deze donkere tijden verwarmt het mijn hart om zo veel solidariteit met de Joodse gemeenschap en Israël vanuit christelijke hoek te mogen zien. Sinds 7 oktober zijn talloze concerten in kerken, vrijwilligersmissies naar Israël, bidavonden en solidariteitsdemonstraties georganiseerd. Waarlijk een licht dat duisternis uitbant. Het doet mij denken aan Psalm 27: „De HEERE is mijn licht en mijn heil, voor wie zou ik vrezen? De HEERE is mijn levenskracht, voor wie zou ik angst hebben?”

Laten we bidden om licht, om de terugkeer van de gijzelaars en voor vrede op aarde.

De auteur is ambassadeur van Israël in Nederland.