Ons startpunt, begraafplaats Harten, bepaalt meteen bij de kortstondigheid van het aardse bestaan. Iets verderop wijst een schildje met klomp naar een smal paadje tussen een hoge haag en een veld vol biodiversiteit. Het eindigt in het loofbos langs het Renkumse Beekdal.

In 1983 kwam er een einde aan de agrarische exploitatie van het dal tussen Wageningen, Bennekom en Renkum. Dankzij Staatsbosbeheer keerde de oorspronkelijke flora terug. Liefhebbers van bijzondere soorten kunnen hier hun hart ophalen. Het schilderachtige pad voert langs een beek met glashelder water. Twee dames voor ons staren gebiologeerd in het doornige struikgewas naast het pad. Als we hen passeren, blijkt waarom: twee ringslangen liggen ineengekronkeld te genieten van de najaarszon.

Het water van de sprengenbeken werd jarenlang gebruikt voor de fabricage van papier en voor het aandrijven van negen watermolens, waarvan alleen de gerestaureerde Quadenoordse Molen nog resteert. Nadat we de Bennekomseweg zijn overgestoken, leidt het klompenpad ons het bos in, naar natuurgebied Het Paradijs, de kop van de wandeling. Een informatiebord attendeert op een 4000 jaar oude grafheuvel bezijden het pad.

Aan de andere zijde van het beekdal wandelen we terug richting Renkum, over Landgoed Quadenoord. Hier is een van Nederlands oudste natuurkampeerterreinen te vinden. Een club jongeren breekt de tenten net op. Wie wel van slapen in de natuur houdt, maar liever niet al te primitief, kan terecht in een luxe tipi. Te huur vanaf 125 euro per nacht.

Pakweg een kilometer valt onze wandeling samen met het Molenbeekse Pad. Waar de routes weer uiteengaan, ligt de beeldentuin met kunst uit Zimbabwe. Een groepje vrouwen is er onder leiding van een kunstenaar uit het Afrikaanse land bezig met het bewerken van steen tot kunstvoorwerpen.

Na een korte pauze steken we opnieuw de Bennekomseweg over. Rechts ligt de monumentale hoeve Everwijnsgoed, met z’n blauwe deuren en luiken, tegenwoordig een cultureel centrum. Wij kiezen voor boscafé De Beken, een hoeve waar uitstekende koffie wordt geschonken.

Na deze verkwikkende stop is de wandeling bijna ten einde. Het deel dat naar de Nederrijn voert, laten we aan anderen over. Wij kiezen voor het strakke vlonderpad door het natte hooiland. Het brengt ons op de plek waar we deze wandeling begonnen. Een topper!