Ook als we in de wereld om ons heen kijken, zien we mensen met verlangens. Zouden Trump en Harris niet allebei verlangd hebben naar het presidentschap? Verlangen wereldleiders puur naar macht en aanzien? Maar waar heeft de bevolking, de christelijke bevolking, behoefte aan? Het raakte me wat Kevin DeYoung (predikant van de Christ Covenant Church in Matthews) bad en laten we dat met hem meebidden: „Help ieder om geen heerser maar dienaar te zijn. Geef hun een open geest, een nederig hart en een onverzettelijke toewijding om anderen hoger te achten dan zichzelf.”  En hij vervolgde: „En als U ons land niet zegent, geef dan de kerk de kracht om trouw en standvastig te blijven te midden van het oordeel” (RD 5-11).

En wat te denken van alle vluchtelingen en mensen in oorlogsgebieden? Juist in deze situaties kunnen we ons indenken wat hun wensen zijn. Zouden ze niet verlangen naar vrede? Naar rust? Wat kan het hart terneergedrukt worden als deze verlangens niet vervuld worden. Wat een spanning, stress, vragen en onzekerheden roepen deze situaties op.

Laten we ook eens dichter bij huis kijken. Of beter gezegd: in ons huis en in ons hart. Wat houdt ons dag aan dag bezig? Welk verlangen vinden we daar? Misschien verlangen we naar kinderen, als we kinderloos zijn. Of hunkeren we naar een vriend of vriendin, omdat we ons zo eenzaam voelen. Misschien hopen we op meer rust en eenheid in ons huwelijk of gezin, terwijl dat nu zo ver weg lijkt. Er zijn ook mensen die psychisch lijden. Wat kan er verlangd worden naar licht in die donkere tunnel. Wat kunnen seksuele verlangens groot zijn, terwijl tegelijk geworsteld wordt met een rein leven voor God.

Verlangen heeft vaak een negatieve klank. Het geeft aan dat je ergens heftige behoefte aan hebt. En dat suggereert dat je iets mist wat je heel graag wél wilt hebben. Zijn dan alle verlangens verkeerd? Mogen we nergens naar verlangen? Misschien mogen en moeten we elkaar de vraag stellen: hoe kijk je naar je verlangens? Door welke bril kijken we naar de omstandigheden waarin we verkeren? Dan worden niet alle verlangens vervuld, niet alle vragen opgelost. Maar als God erbij is, geeft Hij ook de troost. Dan verlangen we in alle omstandigheden dat God erbij zal zijn.

Op koor zongen we: „In al het lijden, angst en pijn, blijft U dezelfd’ o Heer’. Geef ons geduld en moed en kracht, vertrouwen meer en meer. O neem ons mee en ga ons voor, en leid ons aan Uw hand. Dan zien we met verlangen uit naar ’t hemels Vaderland (tekst F.J. van Dalfsen-Noordzij).

In Israël wordt nog gegroet met ”sjalom”. Verlangen naar vrede. Vrede is het tegenovergestelde van oorlog. In het Nieuwe Testament betekent het zelfs ”rust in iemand hart”. Dat is een vrede die door God geschonken wordt: „en de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw zinnen bewaren in Christus Jezus.” Deze vrede van God gaat veel dieper dan de vrede van de wereld. Het gaat hier om een innerlijke vrede. Deze vrede kan alleen God Zelf ons geven. Hij is de Vredevorst (Jesaja 9:5). Verlangt u, ook in de komende adventsperiode, naar het zicht op deze Vredevorst?

De auteur is trainer toerusting en vorming bij Stichting De Vluchtheuvel.