Gaat wat Israël nu doet in de strijd tegen Hamas en Hezbollah wat u betreft al te ver of is sprake van zelfverdediging als kiezen tussen twee kwaden?

„Israël is een hoofdstuk apart. Als ik het volkenrechtelijk bekijk, dan moet ik gewoon zeggen: de Arabieren hebben de schuld van alles. Ze hebben Israël nooit aanvaard, en natuurlijk, daarachter zitten ook allerlei belangen van Engeland en Frankrijk. Zo gaat dat in de geschiedenis. Achter elke geschiedenis zit nog meer geschiedenis, dat houdt nooit op. Maar aanvaardt dan gewoon de VN-resolutie van 1948 waarin Israël als staat erkend is. Dat hebben de Arabieren nooit gedaan. Daarom vallen zij Israël aan tot op de dag van vandaag. Israël heeft volkenrechtelijk het recht om zich te verdedigen en het kwaad met wortel en tak uit te roeien, desnoods tot in Teheran toe.

Maar over Israël moet meer gezegd worden. Het past niet in het recht van de andere volken. Een rabbijn zei onlangs dat het onderwijs over de Holocaust in die zin effect heeft gehad dat hij keer op keer op straat wordt uitgescholden. Mensen hebben blijkbaar in de gaten dat Joden toch anders zijn. Theologisch moet je zeggen: Israël blijft het volk van God en zolang dit ondermaanse duurt, blijft het ook altijd een steen des aanstoots. En zolang Israël niet gelooft –en tot het einde der tijden zal nooit heel Israël zich tot Christus bekeren– blijft Israël de plek waar gerechtigheid moet wonen. Dat land blijft dus altijd gewoon een lastig stukje wereld. En het volk blijft een lastig stukje mensheid. Het wijste voor de mensen zal nog wel zijn om daar maar vanaf te blijven. Als je als christen zegt dat Israël het dichtste naast de Messias staat, dat het lijden van de Holocaust het meest nabij is aan dit volk, dan is dat eigenlijk het hoogste wat je van Israël kunt zeggen. Israël is het gelaat van de Messias. Christus is de Gekruisigde. En als Hij Gods presentie in deze wereld is, dan kun je ervan op aan dat het volk van God, dat God het meest nabij staat, dat Hij het eerst gekozen heeft, de weerspiegeling van Zijn gelaat zal zijn. En dat de kerk, die de net iets wijdere kring is, ook weerspiegeling van dat gelaat zal zijn. Als de kerk dat niet is, dan moet je je afvragen: wat is er mis met de kerk? Als de kerk niet vervolgd wordt, dan deugt er iets niet.”

Wat is volgens u de rol van de kerk in de wereld?

„Net als Israël maakt de kerk geen kans in deze wereld. Het enige wat je moet doen als kerk om in deze wereld een kans te maken, is je handen vuil maken door een rechtvaardige oorlog te beginnen. Je kunt je handen alleen maar vuil maken in deze wereld. Ik ellendig mens, zegt Paulus in Romeinen 7. Helaas wordt Paulus veel te veel gepsychologiseerd. Maar daar heeft Paulus het al over Israël. Vaak denkt men dat Romeinen 9-11 een soort aanhangsel, een los element, is. Maar Romeinen 9-11 vloeit gewoon voort uit het voorgaande. Paulus schrijft als Jood. Dat begint al in hoofdstuk 1 met Joden en heidenen en dat gaat door in hoofdstuk 2. Denk niet dat je als Jood kunt zeggen: maar wij hebben de wet. Je oordeelt een ander, oordeel dan ook jezelf. Dus de Romeinenbrief is doortrokken van Paulus als Jood, van „ik ellendig mens”. Je ontkomt niet aan het kwade te doen in deze wereld. En dat is als kerk niet anders. Bert ter Schegget, mijn naaste collega in Leiden, zag al dat je al in de ellende zit op het moment dat je aan de sociale structuren van deze maatschappij deelneemt. Dan neem je deel aan het gekonkel dat er is in Den Haag. Je leeft ervan.”

Moeten christenen zich dan maar niet met de politiek inlaten?

„Nee. Ik heb een keer tegen Bas van der Vlies gezegd: „Jouw taak is om te zorgen dat de tent niet al te hard lekt in het vluchtelingenkamp dat deze wereld is.””
De Waarheidsvriend (orgaan van de Gereformeerde Bond binnen de Protestantse Kerk in Nederland) interviewde prof. dr. A. van de Beek naar aanleiding van zijn jongste boek, ”Bevrijding. Een kleine geschiedenis van de wereld”.