Mariska Dijkstra-Wolters schrijft over het dagelijks leven. En meer. Soms met een knipoog.

Van de term boomers had ik weleens gehoord. Daarmee bedoelen jongeren alle ouderen die zich gedragen op een manier die bij hun leeftijd past: ouderwetse kleren, ouderwetse woorden en opvattingen. Kortom: niet hip en niet bij de tijd.

Volgens hen hoort het hoesje van mijn telefoon in dat rijtje met kenmerken thuis. Je zou mijn leeftijd daaruit kunnen afleiden. Ik heb er eentje dat je kunt openklappen en dichtvouwen: flappen. Vandaar de term boomerflap. Verder heeft het gleufjes voor betaalkaarten en cadeaupassen. Heel handig, vind ik. Waar stop je ze anders? „Betalen?” zegt mijn zoon daarover, „dat doe je toch gewoon met je telefoon?”

Je smartphone aan je oor houden? Dat stamt uit de tijd dat de telefoon nog een hoorn had

Er schijnen nog meer generatieverschillen rond het gebruik van je smartphone te bestaan. Als míjn mobiel gaat, houd ik het toestel aan mijn oor, wat volgens jongeren stamt uit de tijd dat een telefoon nog een hoorn had. Daar kunnen ze best eens gelijk in hebben.

Veel jongeren pakken hun mobieltje op, houden dat horizontaal voor hun mond en praten zó met degene aan de andere kant. Als ze al bellen trouwens, want WhatsApp en Snapchat zijn duidelijk meer in trek als communicatiemiddelen.

Bellen is volgens jongeren net zoiets ouderwets als handleidingen raadplegen. Heb je een vraag over het gebruik van een apparaat, dan raadpleeg je natuurlijk gewoon YouTube of ChatGPT. Niet een of ander papieren vodje in dertien talen dat je uit de doos van je net aangeschafte koffiebonenmachine, macramé plantenhanger of polaroidfototoestel uit China vist. Die spullen zelf zijn dan weer wel hip trouwens, ook al stammen ze uit een tijd waaraan volgens jongeren een (spruitjes)lucht hangt.

Laten we het maar als een hoopgevend teken zien: hoe ver we als generaties ook denken uit elkaar te liggen, we vinden altijd wel weer iets waardoor we elkaar weten te vinden.