Bij het horen van de woorden ”opgang naar Jeruzalem” komen waarschijnlijk Bijbelse associaties bij u boven: de bedevaartspsalmen, de uitvoerige beschrijvingen van de pelgrimsfeesten in de boeken van Mozes of wellicht het feit dat de Heere Jezus zelf Jeruzalem bezocht tijdens de feesten, ook als kleine jongen al. Dat Zijn ouders Hem toen kwijtraakten, is overigens niet moeilijk voor te stellen. Naar schatting kon Jeruzalems bevolking zich destijds wel vertienvoudigen tijdens de feesten!
Ondanks de prominente Bijbelse basis en associaties is de opgang naar Jeruzalem ook iets van latere tijden. Door de geschiedenis heen hebben Israëliërs altijd geprobeerd Jeruzalem te bereiken, met name tijdens deze belangrijke feesten. Hoewel er anno 2024 geen tempel meer is en lang niet alle Israëliërs voor bedevaart te porren zijn, komen er naar schatting nog altijd zo’n 100.000-150.000 pelgrims naar Jeruzalem tijdens de feestdagen. Hoewel dat een minder indrukwekkende stijging is dan in Bijbelse tijden, is het wel degelijk een drukte van belang.
Omdat we lang in Jeruzalem hebben gewoond en recentelijk naar Noord-Israël zijn verhuisd, was het voor ons een nieuwe gewaarwording om dit jaar de opgang naar Jeruzalem tijdens het Loofhuttenfeest vanuit onze nieuwe woonplaats Afik te ondernemen. Gelukkig is de logistiek een stuk minder omslachtig dan in Bijbelse tijden. Er rijden zelfs dagelijks shuttles met airconditioning vanaf de Golanhoogten.
We prefereerden toch onze eigen auto, zigzagden tussen de luchtalarmen door en kwamen al na twee uur in Jeruzalem aan. Onderweg luisterden we een podcast over de bedevaartspsalmen; die qua thematiek onveranderd relevant zijn, zeker in oorlogstijd.
Een bus met Joodse gezinnen uit Amerika arriveerde tegelijkertijd bij hetzelfde hotel waar wij verbleven; luchtvaartmaatschappij El Al maakte hun opgang naar Jeruzalem vanuit het buitenland mogelijk in oorlogstijd. De Israëlische variant van ”thuisbezorgd” racete op scooters door de steegjes van Jeruzalem om alle reizigers van eten te voorzien. Een Joodse tiener filmde zichzelf voor de grootste loofhut in Israël en deelde dat via TikTok. Een rabbijn trok mijn man, in legerkloffie, een pop-upsynagoge binnen. Hij duwde hem de bekende plantenbundel die met het Loofhuttenfeest geassocieerd wordt (Leviticus 23 vers 40) in handen en liet hem een zegenspreuk naspreken.
Voor wie het wat vrijblijvender wilde aanpakken waren er ”zelfbedieningsloofhutten”: naast alle benodigde attributen lag daar een stappenplan waarin precies stond hoe het gebed aangepakt moet worden. Op een tafel in hartje Jeruzalem vond ik flyers met de tekst: ”Is je man opgeroepen als reservist en lukt het je niet de loofhut te bouwen? Geen zorgen, bel onze gratis bouwservice.”
Toen we vermoeid en verrijkt terugkeerden naar Afik bleef één gedachte overheersen: in vergelijking met Bijbelse tijden is de schaal en de manier waarop anders, maar nog altijd is de opgang naar Jeruzalem een belangrijke bouwsteen van het Joodse leven, in het bijzonder in oorlogsjaar 2024.
__
