Het campagneteam van Kamala Harris heeft er 127.000 dollar (117.000 euro) voor over om een week lang elke dag op lokale televisie een reclamespotje uit te zenden met als boodschap dat een vrouw wel degelijk president kan zijn. Vooral zwarte mannen moeten daarvan overtuigd raken.
Nee, het zijn in de VS niet alleen strenge protestanten of zeer traditioneel ingestelde Amish die vinden dat een vrouw „niet gerechtigd en niet geschikt is” om president van de VS te worden. Er zijn er meer die hun bedenkingen hebben, onder wie een aanzienlijke groep Afro-Amerikaanse mannen.
Voor oud-president Barack Obama was het in ieder geval reden om anderhalve week geleden, tijdens een toespraak in Pittsburgh, een stevige oproep te doen aan de zwarte mannen om uit hun luie stoel te komen, zich te registreren als kiezer, te gaan stemmen en hun vrienden te mobiliseren. Het bezwaar dat een vrouw onvoldoende kracht heeft, noemt Obama „flauwekul”. „Het is nu tijd om voor Kamala Harris op te komen.” Om zijn oproep kracht bij te zetten, herinnerde Obama eraan dat het in het verleden juist de vrouwen waren die voor mannen in de bres sprongen. „Als we in de problemen kwamen of slachtoffer van het systeem dreigden te worden, dan waren het de vrouwen die marcheerden en protesteerden totdat er een oplossing was.”
Het bezwaar tegen een vrouw aan de top leeft echter breder. Weliswaar zei bij een onderzoek van bureau Gallup in januari van dit jaar 93 procent van de Amerikanen dat ze op een vrouw zouden stemmen mits die goed gekwalificeerd is en kandidaat staat voor hun eigen partij, maar dat is niet het hele plaatje.
Er blijken bij kiezers meer bedenkingen te leven dan het Galluponderzoek suggereert. Uit onderzoek dat persbureau Associated Press half september deed in samenwerking met het Center for Public Affairs Research, blijkt dat 30 procent van de geregistreerde kiezers denkt dat de kansen van Kamala Harris worden geschaad omdat ze vrouw is.
Mannenbaan
Blijkens een inventarisatie die The Washington Post afgelopen week publiceerde, vindt een aanzienlijke groep Amerikanen het niet goed voorstelbaar dat een vrouw in de hoedanigheid van president opperbevelhebber van de krijgsmacht is. Ze stellen dat vrouwen te emotioneel zijn om bij internationale spanningen afgewogen beslissingen te nemen. Sommigen zeggen daarbij niet te willen dat de zeggenschap over de nucleaire codes bij een vrouw ligt, „zeker niet op momenten dat zij door lichamelijk ongemak instabiel en humeurig is”. De meesten met deze opvatting vinden het presidentschap „een mannenbaan”.
Diana Arvizu, 34, zelf makelaar in Yuma (Arizona) zegt niet te geloven dat vrouwen de vaardigheden hebben om het land te besturen. „Een man moet het hoofd van het huis, van het gezin en van de samenleving zijn.”
Maar ook bij de groep die op zichzelf wel wil accepteren dat een vrouw president wordt, leven volgens Amanda Hunter nogal wat bezwaren. Hunter is uitvoerend directeur van de Barbara Lee Family Foundation, een organisatie die de invloed van vrouwen wil vergroten. Van vrouwen wordt verwacht dat ze een vliegende start maken. Alles moet vlekkeloos zijn, en als dat niet het geval is, hebben mensen de neiging om dat als excuus te gebruiken om te zeggen: „Zie je wel, ze was er niet klaar voor.” De norm is uitmuntendheid.”
Voor Kelly Dittmar, universitair hoofddocent politieke wetenschappen en onderzoeksdirecteur van het Rutgers Center for American Women and Politics, is het maar de vraag of het vrouw-zijn van een kandidaat van invloed is op de keus in het stemhokje. „We hebben geen bewijs dat geslacht op de verkiezingsdag doorslaggevend is voor vrouwen, omdat mensen voornamelijk op een partij zullen stemmen. Maar het laat absoluut zien hoe een vrouwelijke kandidaat verschillende hindernissen en verwachtingen op het campagnepad moet overwinnen.”
Voor verkoopster Mary , een amishvrouw uit Bird-in-Hand, is het allemaal niet zo ingewikkeld. „De Bijbel geeft de vrouw geen plaats op de troon of de presidentiële zetel. Zo simpel is het.”
