Hoewel jullie op een weduwe konden lijken, zal God jullie vermenigvuldigen en jullie zullen wonderlijk talrijk worden, zodat het voor de mensen onbegrij­pelijk is. En als jullie overal jullie tenten opslaan, zullen ze allemaal vol worden.

Als we dus horen dat dit over de Kerk wordt gezegd, mogen wij wanneer God in onze dagen –om ons te vernederen of om onze misdaden te straf­fen– het aantal van die Hem aanbidden vermindert, daardoor vooral niet de moed verliezen. We moeten altijd onze roeping volgen, zonder ons over wat ook maar te verbazen.

Laten we zelfs ter harte nemen dat we bijzonder in de toestand van de Kerk zien wat Psalm 113 zegt, dat God de huizen van vrouwen die eer­der onvruchtbaar waren, vervult met mooie kinderen en veel nakomelingen. Laten wij dus afwachten dat God Zijn werk afmaakt, dan zullen we altijd reden hebben om Hem te verheerlijken, als we zien dat Hij niet tevergeefs gezegd heeft dat het zaad van Abraham vermenig­vuldigd zal worden. Maar dat moet gebeuren op een manier die voor ons onbegrijpelijk is en wel op niets lijkt uit te lopen.

Als wij dat geduld hebben, zal God zó te werk gaan dat er altijd reden genoeg voor ons zal zijn om ons vast te laten staan in Zijn beloften, als we zien wat ze uitwerken. Zelfs meer dan wij konden denken of wensen. Dat moeten we vast­houden.

_Johannes Calvijn,
predikant te Genève

(”Dertien preken over de verkiezing van Jakob en de verwerping van Ezau”, 1562)_