Olivier Penin, gefotografeerd in pak en op witte sneakers, speelt Bach op het Cavaillé-Coll/Beuchet/Dargassiesorgel in de Sainte-Clotilde in Parijs: ”Bach à la française”. Die combinatie ligt niet voor de hand, maar z’n doel is verrassend nieuw licht werpen op de genialiteit van zowel het orgel als de componist. Dat doet hij met zeven transcripties en drie originele orgelwerken.
Absoluut hoogtepunt is de transcriptie door Henri Messerer van een van de allergrootste werken uit de muziekliteratuur, de Chaconne uit de tweede vioolpartita. Dit is zeventien minuten genieten van genialiteit op alle fronten. Ook ”Jesu bleibet meine Freude” door Duruflé, de Sinfonia uit cantate BWV 29 door Dupré en de heerlijke Sicilienne zijn heel goed.
Het orgel etaleert dankzij zijn gelaagde ontstaansgeschiedenis transparantie én warmte, symfonische breedte én nuance in detail. Even intrigerend en innemend is het spel van Penin. Wat maakt die man een muziek! Zijn perfecte ontspanning en dienende virtuositeit dwingen tot luisteren.
Vergezochte registratiekeuzes minderen de zeggingskracht van de populaire Air en Badinerie. Het ”Pièce d’orgue”, BWV 572 is een staal van Franse subtiliteit. Dubbele echo’s in het begin- en slotdeel (beide zeer gedempt, Bach op kousenvoeten) en een groots en meeslepend middendeel, gedacht als een koraal van Franck.
”O Mensch” is een indrukwekkende, langzame klaagzang. De d-moll, BWV 565 ziet Penin als een kleurplaat – elk fragment een ander kleurtje. ”Komm, süsser Tod” (Virgil Fox) wordt in gehalveerde snelheid een meditatie, een fascinerende aanslag op het uithoudingsvermogen.
Bach à la française, Olivier Penin; Brilliant Classics (97279); € 13,99; bestellen: www.brilliantclassics.com
