In de Fortkerk op Curaçao klinken ineens psalmen uit 1773: „Wat gebeurt hier?”
De dienst is net klaar. Plotseling zet het orgel weer in, er klinkt gezang. In de eeuwenoude Fortkerk van Curaçao galmen de woorden van Psalm 119, uit de berijming van 1773, op hele noten, mét bovenstem.
Het was zondag een verrassingsactie van een groep jongeren, op vakantie met de christelijke reisorganisatie AmiGO.
Na de dienst maakt de Curaçaose organist plaats voor groepslid Laurens Kieviet uit Sommelsdijk, organist van de gereformeerde gemeente in Middelharnis. Het Flentroporgel vult het gebouw met hele noten. Kerkgangers blijven staan of komen juist weer terug: Wat gebeurt hier…?
Voor veel gemeenteleden is deze berijming onbekend, ze luisteren geboeid. Een pensionado-echtpaar uit Katwijk en een ouder stel uit Waddinxveen dat hier een tweede huis heeft, zingen uit volle borst mee.
Zelf zijn de jongeren aangenaam verrast door het koloniale kerkinterieur, het orgel, de prachtige akoestiek. En de gastvrijheid, want beneden in de ontmoetingsruimte is voldoende koffie, zelfs met een speculaasje.
De groep is positief over Curaçao. Er wordt geanimeerd gepraat. „Fijn om op vakantie een plaatselijke kerkdienst bij te wonen.” En: „De dienst duurde nog geen uur, dat zijn we thuis niet gewend!” Voor de meesten is het ook wel even wennen aan ritmisch zingen uit het (Nederlandse) nieuwe Liedboek. Er klinken plaatsnamen: Genemuiden, Geldermalsen, Katwijk, Elspeet, Opheusden, Dordrecht.
Singalong
Het idee ontstaat om de gemeente deze week ’s avonds een singalong aan te bieden. Leden van de Fortkerk van de verenigde protestantse gemeente op Curaçao worden uitgenodigd via de gemeenteapp, die weer wordt overgenomen door de gereformeerde kerk Curaçao, uitgaande van de Nederlandse Gereformeerde Kerken. Er verschijnt zelfs een aankondiging op het lokale nieuwsplatform curaçao.nu .
Dinsdagmiddag scheurt de groep nog met buggy’s over het eiland; ’s avonds is de groep te laat – maar iemand grapt: „Dat kan hier toch?” Als de koperen kroonluchters branden en Kieviet de toetsen beroert ontstaat een haast mystieke sfeer. De teksten gaan rond via mobiele telefoons. Na het zingen uit Psalm 77 stopt het even: een fotograaf van het Antilliaans Dagblad wil op de kerktrappen een groepsfoto maken. De man blijft geboeid luisteren tot het eind. Na twee verzen uit Psalm 119 volgen de liederen ”Blijf bij mij Heer”, ”Leer mij uw weg, o Heer” en ”Heer, ik hoor van rijke zegen”, afgewisseld door verzen uit Psalm 43 en 134. Het slotlied, met bovenstem, is Psalm 134 vers 3: „Dat ’s HEEREN zegen op u daal.” Een van de groepsleden sluit de avond af met gebed. Er wordt nog lang nagekletst, sommigen zingen verder bij de vleugel.