Majdal Shams, een stadje in het uiterste noorden van Israël en dé toegangspoort naar de Hermonberg. ’s Winters vullen de kronkelige straatjes zich met vrolijke mensen op zoek naar sneeuwpret. Na de dodelijke aanval op het voetbalstadion vorige week zaterdag vulden de steile steegjes zich deze week met in het zwart gehulde mensen.
Majdal Shams wordt grotendeels door druzen bewoond. Zij zijn een etnisch-religieuze minderheid in het Midden-Oosten. In Israël wonen rond de 150.000 druzen. Hun religie is monotheïstisch en Abrahamitisch, en heeft haar wortels in de islam. Hoewel sommige leden zich als moslim beschouwen, worden de druzen wel degelijk erkend en bejegend als een aparte religie.
Omdat de druzengemeenschap zeer gesloten leeft, is er onder het bredere publiek weinig over bekend. Zelfs binnen de gemeenschap is het religieuze leven door mystiek omfloerst. Het grootste deel van de druzen –rond de 80 procent– valt namelijk onder de al-Juhhal (onwetenden), de groep die geen toegang heeft tot de heilige schriften. Dit in tegenstelling tot de veel kleinere groep van de al-Uqqal (kenners), die actief aan het religieuze leven deelnemen.
Condoleance
Langs de toegangswegen naar Majdal Shams hangen druzische vlaggen naast Israëlische. Om het overvloedige rouwverkeer in goede banen te leiden, wordt inkomend verkeer naar een grote parkeerplaats bij de stadsingang gestuurd. Daarvandaan rijden shuttlebusjes af en aan naar het gemeenschapshuis waar de rouwende families wachten.
Een week lang worden bezoekers ontvangen voor condoleance. Iedere bezoeker wordt met koffie en water verzorgd. Mannen en vrouwen ontvangen bezoekers gescheiden. De vaders, veelal vergezeld van oudere zoons, staan op bij binnenkomst van iedere bezoeker.
Er wordt weinig gesproken. De bezoeker heft de hand, waarop de vader dat eveneens doet. Vervolgens wordt de handpalm naar het hart verplaatst en knikken de beide heren elkaar toe. Een enkele bezoeker krijgt een omarming of wisselt een paar woorden met de rouwenden.
In de zaal zitten druzische religieuze leiders, herkenbaar aan hun witte, opstaande hoofddeksels. Ze begroeten elkaar met een reeks snelle kussen op de wangen. Herkenbaar Joodse Israëliërs worden met dankwoorden in het Hebreeuws begroet.
De vrouwen treuren elders. De moeders, allen in het zwart met een witte sjaal om de schouders, staan achter een rij stoelen waarop foto’s staan van de omgekomen kinderen. Op iedere stoel liggen bloemen. In de vrouwenzaal rollen de tranen en wordt geknuffeld.
„Met diep verdriet en rouw, en met kalmte en volledige onderwerping aan Gods wil rouwt Majdal Shams om het verlies van haar kinderen en jongeren” - Verklaring van de druzische dorpsgemeenschap Majdal Shams
Springkop
Volgens rapporten speelden tientallen kinderen en jongeren op het voetbalveld van Majdal Shams toen Hezbollah op zaterdag 27 juli een raket afvuurde vanuit het Shebaagebied in Zuid-Libanon. Volgens een analyse van het Israëlische leger ging het om een Falaq-1-raket van Iraanse makelij met een springkop van 50 kilogram.
Naast de twaalf dodelijke slachtoffers raakten minstens veertig anderen gewond. Een deel van de gewonden ligt nog altijd in het ziekenhuis. „Met diep verdriet en rouw, en met kalmte en volledige onderwerping aan de wil van God rouwt Majdal Shams om het verlies van haar kinderen en jongeren die werden getroffen bij de aanval op het dorpsstadion”, verklaarde de dorpsgemeenschap.
De verklaring illustreert de waarnemingen van een onderzoek van de Haifa-universiteit naar rouwverwerking, waar onder druzische respondenten fatalistische trekken en gevoelens van lotsonderwerping werden waargenomen. Druzische respondenten onderschreven in het onderzoek daarnaast een geloof in de zielsverhuizing. Alle druzische respondenten gaven aan te geloven dat de ziel van hun dierbaren vrijwel direct zal veranderen in een nieuwgeboren druzenkind. Hoewel de nabestaanden van de aanval zich daarover niet publiekelijk uiten, is het aannemelijke dat ten minste een deel van hen hierin steun vindt.
De shuttlebus, onderweg terug naar de parkeerplaats, rijdt langs het getroffen voetbalveld. De sporen van de verwoesting zijn nog duidelijk zichtbaar. Twaalf zwarte, lege stoelen staan centraal op het veldje. Aan het hek hangen zwarte vlaggen. Hoe de komende maanden er uit gaan zien in Majdal Shams, is nog onduidelijk. Dat geldt ook voor wat de nasleep van de aanval gaat doen met de positionering van druzen die op de Golanhoogten wonen, in het conflict en in de Israëlische samenleving. Afwachtend en bedrukt gaat ieder zijns weegs.
