Het is september 2018 wanneer het gezin Tamrazyan hulp krijgt van kerken in Katwijk. Vader, moeder en drie kinderen van 15, 19 en 21 jaar verblijven al negen jaar in Nederland. Ze zijn om politieke redenen gevlucht uit Armenië. Nu dreigt uitzetting, omdat ze zijn uitgeprocedeerd. Een wet in Nederland bepaalt dat tijdens een kerkdienst geen inval in een kerk mag worden gedaan. Daarom krijgt het gezin onderdak in een kerk, terwijl er een liturgie klaar ligt. Bij een dreigende inval kan de dienst starten. Maar het lijkt niet voldoende: een inval kan onverwachts komen.

Kerkbestuurders in Den Haag die contacten hebben in Katwijk, steken de hoofden bij elkaar. Een van hen is ds. Stegeman, tegenwoordig directeur van Stek, stichting voor stad en kerk, de uitvoeringsorganisatie van de Protestantse Kerk en Diaconie in Den Haag. Het idee ontstaat om een voortdurende kerkdienst te houden in de Bethelkapel in Den Haag. „Bij de kapel was een kosterswoning waar het gezin in kon verblijven. Ze konden binnendoor van het huis naar de kapel lopen.”

De organisatoren denken twee weken nodig te hebben om een oplossing voor het gezin te vinden. „We hoopten een gesprek te kunnen hebben met de staatssecretaris.” Het doel is om te bepleiten dat het gezin Tamrazyan in aanmerking komt voor het kinderpardon. Dat zou dan ook gelden voor andere gezinnen. De politieke molens malen echter langzaam en de dienst, gestart op 26 oktober 2018, duurt voort. Uiteindelijk zal het tot 30 januari 2019 duren voordat het pardon een feit is en de dienst ten einde kan komen.

Harmonium

Voor ds. Stegeman en anderen betekent het een drukke periode. „De dienst ging dag en nacht door. Online konden voorgangers zich inschrijven om een deel voor hun rekening te nemen. In totaal zijn er ongeveer duizend verschillende voorgangers geweest.” Hun achtergronden variëren van Gereformeerde Bond tot baptist, remonstrant, doopsgezind en rooms-katholiek. Het karakter van de dienst wisselt voortdurend, van een viering van het Heilig Avondmaal tot het volledig lezen van het Mattheüsevangelie en het houden van een musical. Een enkeling neemt zelfs een harmonium mee om tijdens de dienst te gebruiken. Regelmatig zijn leden van het gezin aanwezig. „Zij vonden het zwaar om zo lang in spanning binnen te moeten zitten.” Ds. Stegeman staat vaak de pers te woord. „Ik kreeg weinig vervelende vragen. En er is ook nooit een dreigend bericht binnengekomen via bijvoorbeeld de mail.”

Nog regelmatig wordt de predikant herinnerd aan de gebeurtenissen uit 2018 en 2019. Een paar keer per jaar krijgt hij de vraag of het gezin de pers te woord wil staan. „Meestal willen ze niet meewerken. Ze willen verder met hun leven.” Hoe kijkt de predikant naar die periode? „Ik kijk met verwondering terug. Ik ben dankbaar dat ik hierin een rol heb mogen spelen. Wereldwijd werd er voor ons gebeden en met ons meegeleefd. Ik voelde me daardoor gedragen.”

„Het hoort bij de evangelische opdracht van de kerk om gastvrij te zijn voor vluchtelingen” - Ds. Derk Stegeman, medeorganisator kerkasiel

De kerkdienst was geen truc, zegt Stegeman. „We hadden Gods hulp nodig. Zonder die viering hadden we het nooit volgehouden. Onze hulp was in de Naam van de Heer. Zo zijn we ermee begonnen en zo hebben we het ook echt beleefd.” De predikant zegt van de gebeurtenissen te hebben geleerd. „Het is heel sterk om bij jezelf te blijven. Ook als je klein en kwetsbaar bent, kun je wat voor elkaar betekenen. Het hoort ook echt bij de evangelische opdracht van de kerk om gastvrij te zijn voor vluchtelingen.” Wat dat betreft maakt Stegeman zich zorgen om het huidige politieke klimaat. „We moeten ons land niet afgrendelen en voor onszelf houden. We moeten in Nederland leren dat iemand die bij ons hulp zoekt onze naaste is.”