Schoonheid: Idyllische zomers van de romantiek
De romantiek is de tijd van grote veranderingen in de schilderkunst. Vanaf het einde van de 18e eeuw gooiden kunstenaars het roer radicaal om.
In plaats van de rationele en wetenschappelijke benadering van de verlichting en het classicisme, kozen zij voor gevoel, emotie en dramatiek.
Die verandering werd vooral zichtbaar in de landschapskunst. Kunstenaars als Caspar David Friedrich (Duitsland) en J.M.W. Turner (Engeland) verbeeldden de natuur als een overweldigende kracht, vaak met dramatische licht- en weersomstandigheden. In Nederland wordt Barend Cornelis Koekkoek (1803-1862) gezien als de grote meester van het romantische landschap vanwege zijn technisch verfijnde werken.
”Vee op landweg”, Hendrik van de Sande Bakhuyzen (1795-1860). beeld Groninger Museum
”De Wijdstraat te Oudewater bij zomer”, Cornelis Springer, 1878. beeld Wikimedia
”De zomer”, Caspar David Friedrich (1774-1840). beeld Wikimedia
”Zomers panorama”, Andreas Schelfhout (1787-1870). beeld Geheugen van Nederland
”De zomer”, Francisco de Goya (1746-1828). beeld Museo del Prado, Madrid
”Het korenveld”, John Constable (1776-1837). beeld National Gallery, Londen
”Het lossen van de vangst”, Johannes Hermanus Koekkoek. beeld Wikimedia
”Vroege zomermorgen”, Joseph Mallord William Turner (1775-1851). beeld The Frick CollectionStormen, onweersbuien en woeste zeeën waren favoriet bij kunstenaars uit de romantiek omdat die het onrustige innerlijk en complexe emoties weerspiegelden. Maar er waren ook romantische schilders die de schoonheid van het landschap vingen in dromerige en idyllische beelden. Zoals Barend Cornelis Koekkoek met zijn ”Zomerlandschap” uit 1855. Heimweekunst.
