Vervolgd omdat je niet mee wilt doen met het telen van cokeplanten
Vlak voordat de vliegtuigwielen de landingsbaan raken, kijk ik uit het raampje en zie palmbomen en heel veel bossen. Een halfuurtje vliegen van de Colombiaanse hoofdstad Bogota brengt ons bij de locatie waar dezer dagen zo’n zestig christenen uit junglegebieden bij elkaar komen.
Gevaarlijke plekken, waar guerrillagroepen en drugskartels de dienst uitmaken. Christenen hebben er met zware vervolging te maken. Tijdens een toerustingsconferentie net buiten door drugskartels gecontroleerd gebied kunnen ze even op adem komen.
Sommigen christenen hebben 23 uur gereisd, vertelt Oscar, die werkzaam is voor de zusterorganisatie van Stichting de Ondergrondse Kerk (SDOK). „De christenen reizen stukjes met de boot, de bus, maar ook lopend. We willen de gelovigen bemoedigen, want ze voelen zich vaak eenzaam.”
Oscar is een bevlogen veertiger, die zelf regelmatig naar de gevaarlijke junglegebieden reist. „Velen hebben geen idee dat er in Colombia christenvervolging is: alleen al vorig jaar zijn er minstens tien christenen vermoord. Ik kende ze allemaal.”
„Alleen al vorig jaar zijn er minstens tien christenen vermoord; ik kende ze allemaal” - Oscar, vertegenwoordiger zusterorganisatie SDOK
Hoewel er in 2016 een vredesverdrag werd gesloten tussen de Colombiaanse regering en de FARC, is de situatie alleen maar verslechterd. Oscar gaat iets naar voren zitten en zegt: „De mannen die destijds hun wapens hebben ingeleverd, zitten weer op dezelfde plekken.”
Hij vertelt dat de guerrilla’s een hekel hebben aan christenen, omdat ze niet mee willen doen met het telen van cokeplanten en het verbouwen van drugs. „Ook hun kinderen willen niet meedoen om te dienen voor de FARC.”
Oscar hoort intens verdrietige verhalen. „Nog geen twee jaar geleden is een jonge vrouw die was gerekruteerd door de FARC christen geworden. De rebellen hebben haar onder druk gezet om het geloof af te zweren. Omdat ze weigerde, werd ze verkracht en vervolgens neergeschoten.”
Ondanks de gevaren kiezen de meeste christenen ervoor om te blijven. Wat hun geheim is? „Ze bidden, ze bidden en bidden. En ze brengen veel tijd door in het Woord.”
Na ons gesprek lopen we de conferentiezaal binnen. Een bont gezelschap van mannen, vrouwen en kinderen. Pastor Pedro heet iedereen welkom en spreekt over Paulus die tegen Timotheüs zegt dat hij zich niet moet schamen voor het getuigenis van de Heere. God heeft hem geroepen voor een heilige roeping. Dan stelt de voorganger de vraag: „Ben jij dankbaar met de roeping die God je gegeven heeft?” De vraag wordt beantwoord met een warm applaus en van verschillende kanten hoor ik: „Si” (Ja). De gitaar zet in en vervolgens klinkt het luidkeels in het Spaans en met de handen opgeheven: ”Jesús me basta”, Jezus is genoeg voor mij.
Richard Groenenboom werkt als woordvoerder en spreker bij SDOK. Deze week bezoekt hij een toerustingsconferentie voor vervolgde christenen in Colombia. Deel 1 van drie impressies.
