Jesse de Leeuw overleed toen hij twee maanden oud was. Twee jaar later stierf Niek Vogelaar drie maanden na zijn geboorte. Beide jongetjes leden aan de zeldzame erfelijke spierziekte Spinale musculaire atrofie. Via een vriendin van Vogelaar kwamen de twee moeders met elkaar in contact.

Familie De Leeuw kreeg na Jesse nog twee zoontjes met dezelfde ziekte. Rick (6) en Aron (2) hebben dagelijks veel zorg nodig doordat hun spieren niet sterk zijn. Bloemen zijn wel op hun plek, vindt Vogelaar. „Maaike zorgt liefdevol en dapper voor haar kinderen. Ze moet dag en nacht alert zijn, omdat haar zoontjes door hun zwakke spieren het risico lopen om ademhalingsproblemen te krijgen. ’s Nachts zijn de kinderen aangesloten op een saturatiemeter en krijgen ze ademhalingsondersteuning.”

Op het moment is familie De Leeuw druk met een verbouwing. Het gezin richt de benedenverdieping opnieuw in door slaapkamers en badkamer gelijkvloers te realiseren, zodat Rick en Aron zelfstandig naar hun slaapkamer kunnen. Moeder de Leeuw heeft Stichting de Leeuwtjes opgericht om de dure aanpassingen te kunnen bekostigen. „Die stichting beheert ze helemaal zelf”, zegt Vogelaar.

„Ondanks de vele zorgen en onzekerheden rondom haar kinderen lijkt Maaike op de blijde moeder uit Psalmen 113”, zegt Vogelaar. „Ze heeft een positieve instelling en toont steeds opnieuw daadkracht en geduld in het zorgen voor haar jongens. Maaike is een lieve, vriendelijke meid met levenswijsheid. Die eigenschappen komen ook terug in onze vriendschap.”

„Onze band is speciaal doordat we hetzelfde meegemaakt hebben en daar op dezelfde manier mee omgaan. We mogen weten van Gods trouwe en onverdiende zorg en zegen, dwars door lijdenswegen.”