Ondanks ledlampjes en energiezuinige apparaten kunnen stroomleveranciers de vraag nauwelijks aan. Het land verdwijnt onder zonnepanelen. Windmolens vermenigvuldigen zich nog sneller dan ratten. Het is echter onvoldoende. Er moeten vier kerncentrales bij.
De vraag naar energie blijft oplopen en zal komende jaren exploderen tot het drievoudige van nu. Begrijpelijk, als onze 9 miljoen auto’s op termijn ingewisseld worden voor elektrische voertuigen, er steeds meer energieslurpende datacenters komen en de industrie rap elektrificeert.
Pleitbezorgers van kernenergie meten de voordelen graag breed uit: schoon, veilig en onuitputtelijk. Indrukwekkend is de grote hoeveelheid energie die in een atoom verborgen zit en wat je daarmee kunt. Dat kernenergie schoner is dan stroom uit centrales die op fossiele brandstof werken, zal ook waar zijn. Overigens besloot de regering nog in 2005 tot de bouw van nieuwe kolencentrales. Nog voordat ze klaar waren, was er ongemak en wilden steeds meer partijen er snel weer van af. Over kapitaalvernietiging gesproken. Dat biomassacentrales als milieuvriendelijk alternatief een nog grotere misser zijn, behoeft geen betoog. Hoe krijg je het bedacht om hele bossen te verbranden. Heeft dan niemand beseft dat de uitstoot van CO2 dan nog groter is dan bij verbranding van gas en kolen?
Ook kernenergie heeft een prijs. Alleen al de realisatie van een centrale kost miljarden. De praktijk leert dat bouwtijd en kosten altijd fors worden overschreden. Dat laatste geldt ook van windmolenparken op zee.
Zoals bij alles laten voor- en tegenstanders niet na eigen gelijk te bewijzen. Wat mij het meest verontrust, is het nucleaire afval, dat lang radioactief blijft. Mag je daar komende generaties mee opzadelen? Staat het ons vrij om alles waar we geen raad mee weten ergens diep onder de grond te stoppen? In Italië gaat het om enorme hoeveelheden, waar geen gemeente op zit te wachten.
Het aantal incidenten met kernenergie is gering, maar gaat het mis, dan kunnen de gevolgen groot zijn: Harrisburg, Tsjernobyl, Fukushima. Een atoomcentrale kan ook doelwit worden van oorlogshandelingen, of wapen in de strijd, zoals in het Oekraïense Zaporizja. Sabotage en terrorisme zijn eveneens reële gevaren. Extreme weersomstandigheden, zoals langdurige droogte met een tekort aan koelwater, vorige zomer in Frankrijk, zijn dat ook. De risico’s bij elkaar optellend, dringt de vraag zich op of we die willen nemen, al helemaal in een dichtbevolkt en vol land als het onze.
