Verhuizen? Dat doen we in Nederland best graag. Uit cijfers van het CBS blijkt dat mensen zo’n zeven keer in hun leven de boel inpakken en elders uitpakken om daar opnieuw te beginnen.

Er zijn veel redenen om te verhuizen. Gezinsuitbreiding is volgens het CBS de meest voorkomende reden. Anderen verhuizen omdat ze ouder worden en meer verzorging nodig hebben. Maar meer status is ook een reden. Misschien niet altijd hardop uitgesproken: groter, omdat het kan, lijkt ook in de reformatorische zuil vaste voet aan de grond te hebben gekregen.

Goudkust

Martin Smit (48), administrateur bij een ingenieursbureau, herkent het wel. Hij woont met vrouw Marleen (49), die thuiszorgmede­werker is, en hun twee nog thuiswonende kinderen in een jarenvijftigwoning in Alblasserdam. Maar aan de goudkust van zijn woonplaats, zo genoemd vanwege de grote en dure huizen, wonen volgens hem meerdere kerkmensen.

Waarom verhuist het echtpaar Smit niet naar een groter huis? „Als je in een stoel zit, heb je als mens zo’n halve vierkante meter nodig; als je ligt 1 vierkante meter. Dat ons huis knus en gezellig is, vinden we belangrijker dan hoe groot het is.”

Samen met zijn vrouw begon hij zo’n 25 jaar geleden in een appartement. Hun eerste kind werd er geboren. En toen was het tijd voor iets nieuws. Omdat hun appartement maar klein was, ervoeren ze de stap naar de hoekwoning waar ze nu in wonen als enorm.

Zo’n tien jaar geleden keken ze rond op Funda, naar iets met meer ruimte. Vooral toen de –inmiddels drie– kinderen wat ouder werden. „Ze willen dan vrienden uitnodigen die ook blijven slapen en dan loop je in ons huis tegen beperkingen aan.” Uiteindelijk heeft die zoektocht niet tot een overstap geleid. Wel tot een aanbouw aan de zijkant van het huis en een nokverhoging.

„We bedachten destijds: we kunnen verhuizen, maar over een jaar of zeven is de situatie waarschijnlijk totaal anders. Dan gaan de eerste kinderen misschien uit huis. En dan houden we juist ruimte over. Het is maar zo kort dat je écht meer ruimte zou kunnen gebruiken.”

Inmiddels is het eerste kind getrouwd en uit huis. Een andere dochter is doordeweeks niet thuis vanwege haar studie. Hun kamers staan voor het grootste deel van de week leeg.

Wat ook meespeelde bij de beslissing om níét te gaan verhuizen: „We hebben goed contact met de buren. „Als jullie niet gaan verhuizen, doen wij het ook niet”, hebben we tegen elkaar gezegd. Bij een verhuizing weet je nooit wie je naast je krijgt.”

Veertien hoog

Heidy Bonestroo (56) uit Ridderkerk, activiteitenbegeleider bij woon-zorgcentrum Uitzicht in Vlaardingen, is al wel verschillende keren verhuisd in haar leven. Vooral vanwege het regelmatig overstappen van baan bij diverse christelijke zorginstellingen. „Ik heb in Apeldoorn, Veenendaal, Opheusden, Achterberg, Klaaswaal, Gouda en Rotterdam gewoond. En nu dus in Ridderkerk.”

Ze woont –alleen– in een appartement van 40 vierkante meter en een balkon, op de negende verdieping van een veertien verdiepingen hoge flat. „Oké, het is niet groot. Maar het uitzicht is geweldig. Nee, dat maak je met een paar extra vierkante meters voor mij niet goed.”

Ook zíj benadrukt: groter is niet altijd beter. „In Rotterdam had ik best een grote woonkamer. Maar ik vond dat niet eens zo fijn. Ik was vaak bezig om er knusse hoekjes te maken, om het toch gezellig te krijgen.”

Status? „Dat boeit me niks. Hoewel: ik kijk wel regelmatig op Funda. Maar niet omdat ík nou zo nodig moet verhuizen. Ik kijk er meer naar interieurs. En doe zo leuke ideeën op. Ik ben tevreden met mijn plekje op negen hoog. En geniet dagelijks van het uitzicht. Op een beetje een heldere dag kijk ik tot aan de Nieuwe Maas en zie ik de spoorbrug in Dordrecht. Waar in een vrijstaande woning kun je dat nou zeggen?”

Weinig kastruimte

Nog een voordeel is voor haar dat weinig ruimte ook weinig kastruimte betekent. „Dat lijkt niet fijn. Ik moest toen ik vanuit Rotterdam naar hier verhuisde veel wegdoen. Gek genoeg voelde dat als een bevrijding. Bij alles denk je: heb ik dit nu écht nodig? En zo niet, dan gaat het weg. Dat geeft heel veel rust.”

Ja, natuurlijk heeft klein wonen ook nadelen. „Ik vier mijn verjaardag altijd in etappes. Op 40 vierkante meter kun je met goed fatsoen geen dertig man kwijt. Het helpt daarbij dat ik in de zomervakantie jarig ben en mensen vaak weg zijn. Later ga ik dan met groepjes vrienden of familie apart naar een restaurant. Zo los ik dat op. En ik heb er zelf geen gedoe van. Dat is ook mooi mee­genomen.”

Financiën

Wat uiteraard bij beide lezers ook meespeelt: de financiën. Martin Smit: „Je kunt je geld maar één keer uitgeven. Hoe groter je huis is, hoe meer belasting je betaalt, hoe duurder je verzekering uitvalt en vaak ook hoe meer energie je verbruikt.”

„Wij hebben besloten dat we liever investeren in onze kinderen dan in een huis. Dan bedoel ik: zorgen dat ze na hun studies geen torenhoge schulden overhouden. Nu is het natuurlijk wat beter geregeld, maar onze oudste kinderen studeerden toen er geen 
basisbeurs bestond. Dan heb je snel een schuld opgebouwd.

Je geld vastzetten in een huis klinkt goed, want na je overlijden kun je je kinderen dan iets geven. Maar wij doen dat liever tijdens ons leven. Daar kun je natuurlijk anders over denken, maar dat is onze keuze.”

Blijven zitten waar je zit heeft voor Smit als voordeel dat binnen afzienbare tijd de hypotheek is afgelost. „Over vijf jaar kan ik minder gaan werken. Ik kijk uit naar een extra vrije dag waarop ik met mijn vrouw de natuur in kan. Lekker fietsen.

Dat zie je de jongere generatie trouwens massaal doen, meer vrije tijd nemen. Jongeren beseffen: geld is vluchtig. Vrije tijd niet. Ik vind dat wel wat hebben. De generatie van mijn ouders was altijd aan het werk. Maar het leven draait om meer dingen dan alleen werken. Bovendien: waarom zou je alles oppotten? Het is ook maar de vraag of dat Bijbels is.”

Grote huizen, grote auto’s

Heidy Bonestroo ziet dat in de reformatorische wereld haar keuze voor eenvoudig leven niet altijd gangbaar is. Daarom voelt ze zich soms een vreemde eend in de bijt. „Ik zie veel grote huizen en grote auto’s om me heen. Hoewel: in Rotterdam was dat geen issue, op de Veluwe wel.

Natuurlijk, ik gun het mensen dat ze in een mooi, groot huis wonen. Zeker grotere gezinnen. Maar ik vind het ingewikkeld dat we als christenen zo bekendstaan. Fijn dat mensen wat te verteren hebben, maar ik zou zeggen: geef het geld aan de armen. Wat zou het mooi zijn als dat gerucht over christenen zich verspreidt.”

Heidy Bonestroo heeft zelf ooit naar nieuwbouw gekeken, maar met haar salaris was dat geen optie. „Dat was echt niet op te brengen.” Dus zette ze haar plannen om te verhuizen in de ijskast. Maar stel nou dat ze op een of andere manier 3 ton zou ontvangen. Wat dan?

„Tja, dat zou me wel aan het twijfelen brengen. Een extra slaapkamer zou fijn zijn. Maar dan ben ik wel m’n uitzicht kwijt. Het is de vraag of ik dat ervoor over zou hebben.”