Ds. Mouw, lid van de raad van toezicht van de GZB, sprak zaterdag tijdens de GZB-dag in Barneveld. De jaarlijkse zendingsdag trok ongeveer 1600 mensen, iets meer dan vorig jaar. Ze konden kiezen uit een (identiek) middag- of avondprogramma. Het thema was: ”Ga, iedereen is geroepen”.

Ds. Mouw, predikant van de hervormde gemeente in Aalburg, haakte daar in zijn toespraak op in. Hij gaf aan dat roeping iets anders is dan een persoonlijke keuze maken. „Roeping is zoveel groter,” zei hij naar aanleiding van Handelingen 13:1-5, over de uitzending van Barnabas en Saulus. „Ze werden uitgezonden na vasten en bidden. Het op het spoor komen van de roeping begint bij het vouwen van de handen.”

Vervolgens constateerde hij dat de GZB –zendingsorganisatie binnen de Protestantse Kerk in Nederland– steeds meer moeite heeft om zendingswerkers te vinden. Hij vroeg zich af of het te maken heeft met een tekort aan gebed om in de weg van God te gaan. „Is ons gebed te veel gericht op onszelf?”

Roeping gaat ook niet buiten de gemeenschap om, aldus ds. Mouw. „Saulus en Barnabas werden vanuit hun groep uitgezonden. Hoe serieus neemt u stemmen van anderen?” Zijn slotconclusie was dat roeping wordt geboren in gebed en in gemeenschap.

Costa Rica

Theoloog Herman Meijer vindt het zorgwekkend dat het voor de GZB moeilijk is om de vacatures te vervullen en om aan genoeg financiën te komen. „Het zegt iets over de kerk”, vindt hij.

Meijer vertelde dat hij binnenkort met zijn gezin naar Costa Rica vertrekt om daar als zendingsarbeider te werken. Hij dacht eerst naar Azië te gaan, tot hij getrokken werd door een vacature in Costa Rica. Juist in die tijd hadden twee collega’s het met hem over dat land en las hij daarover in een dagboek. „De roeping werd herkend door de GZB. Na de zomer gaan we naar Costa Rica. We zien ertegenop, maar als God roept, gaat Hij ook mee. Als je bent op de plaats waar God je roept, is er geen betere plaats om te zijn dan daar.”

Daklozen

Een heel duidelijke roeping kreeg ook David (niet zijn echte naam), die werkt in Centraal-Azië. Hij merkte op dat trouw en een stabiele relatie met God nodig zijn voor het gehoorzamen aan de roeping. Iedere dag vraagt hij aan God wat hij die dag moet doen om te weten of hij nog op de goede weg is. „Als je rust ervaart in je hart ben je op de goede weg. Als er geen twijfel is, weet je dat God zal helpen.”

Davids eerste roeping kwam toen hij op een keer ’s morgens vroeg op weg was naar een gebedsbijeenkomst in een Centraal-Aziatische stad. Hij zag een vrouw met vieze kleren en een tas met lege flessen uit een kelder komen, waar ze blijkbaar geslapen had. Hij vroeg zich af hoe ze in zo’n situatie terecht had kunnen komen. Daarna viel zijn oog telkens weer op dakloze mensen die hun voedsel uit vuilnisbakken haalden.

Hij sprak erover in de gemeente. Het gevolg was dat hij, 21 jaar geleden, samen met zijn vrouw Olive, daklozen ging opzoeken die verbleven in kelders en riolen. Ze kregen eten, medische verzorging, kleding en werden gewassen.

In 2009 ontstond er een organisatie die zich inzette voor daklozen. Men zorgde niet alleen voor hun directe behoeften, maar ook voor het op orde brengen van documenten en het in contact brengen met familie. De organisatie heeft nu een afkickcentrum omdat veel daklozen verslaafd zijn. Daarnaast is er een hospice voor ongeneeslijke zieke daklozen en een adoptiecentrum, waar mensen terecht kunnen na het afkicken. Hier kunnen ze zich voorbereiden om de maatschappij in te gaan. Zo mogelijk spreken de medewerkers van de organisatie over de Heere Jezus.

Als voorbeeld noemde David Noerbek, die vroeger politieagent geweest is, maar door een scheiding dakloos was geworden en aan de rand van de dood was geweest. Hij vond hem op een keer liggend in een riool, terwijl een rat over zijn buik kroop. Voor de keuze gesteld om af te kicken, besloot Noerbek te veranderen. Nu werkt hij in het afkickcentrum. David: „God kan harten veranderen, maar men moet wel zelf een keuze maken.”

Tijdens de zendingsdag sprak ook Anneta, een voormalige atheïste. Ze reist voor het programma Theological Education bij Extension naar gesloten landen in Centraal-Azië om christenen te bemoedigen en te onderwijzen.