Het is op de valreep dat ik deze column naar de kerkredactie stuur. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik gewoon te laat ben. Ja, zeggen ze dan, moet je beter plannen. En gelijk hebben ze. Of toch niet?
Op het zendingsveld gaan dingen vaak anders dan gepland. Neem nu de restauratie van ons zendingshuis in Aramba, waar we een aantal weken per jaar wonen. Dit 300 vierkante meter grote huis op palen is in 1985 door een ervaren timmerman neergezet. Het heeft al bijna veertig tropenjaren overleefd. Maar nu is het vergane glorie en groot onderhoud aan het huis is hard nodig.
Stutpalen
In 2019 begonnen we met het plannen van dit onderhoud. We verdeelden de taken: de lokale bevolking zou de 24 stutpalen vervangen en daarna zou ik het timmerwerk, het loodgieterswerk en de elektriciteitsupgrade regelen. De lokale mensen gaan op zoek naar geschikte bomen van het juiste hout en van circa 30 centimeter doorsnee. Die bomen moeten vervolgens omgehakt, op maat gemaakt en met mankracht naar het zendingshuis vervoerd worden. Dat gebeurt voor het grootste deel over het water. Maar daarvoor moet het wel regenseizoen zijn… Onze eerste vertraging.
Grootse plannen liggen klaar voor het regenseizoen van 2020, maar dan breekt er een pandemie uit en lopen we opnieuw vertraging op. Nog tijdens de coronapandemie gaan we op verlof naar Nederland en als we in 2021 terugkomen is het regenseizoen net weer voorbij. Uiteindelijk zijn eind 2022 alle palen onder het zendingshuis vervangen door nieuwe boomstammen. Nu is het mijn beurt.
Begin 2023 krijg ik te horen dat er vanwege een groot personeelstekort geen technisch team beschikbaar is om mij te helpen. Pas in december van dat jaar krijg ik groen licht. En we gaan meteen weer aan de slag met plannen.
Op losse schroeven
Maart is de enige maand waarin alle betrokkenen beschikbaar zijn, maar de inzetbare vliegtuigen hebben hun maximale aantal vlieguren bereikt. Uiteindelijk lukt het ons om de benodigde vluchten te boeken, maar dan breekt er een grote brandstofcrisis uit in het land. Opnieuw staat onze onderhoudstrip op losse schroeven.
Soms ben je zo druk met plannen, dat je geen tijd meer vindt voor het schrijven van een column. Papoea-Nieuw-Guinea is het land van het onverwachte. Je kunt plannen wat je wilt, maar het gaat altijd anders. Hier proberen we daar inmiddels om te lachen. Ik hoop dat ze dat ook doen op de kerkredactie van het Reformatorisch Dagblad.
Michel Pauw (1980) is vertaaladviseur en decaan van een vertaalschool in Papoea-Nieuw-Guinea. Hij werd in 2014 met zijn vrouw Erna en hun kinderen voor Wycliffe Bijbelvertalers uitgezonden vanuit de hersteld hervormde gemeente in Woudenberg.
