Een kleine drie jaar geleden stemde de Surinaamse regering van president Chandrikapersad Santokhi in met de komst van vijftig mennonieten en hun gezinnen, die met name vanuit Belize, Mexico en Bolivia zouden overkomen. Zij moeten dienen als vooruitgeschoven groep voor veel meer gezinnen, die, als het zowel Suriname als de pioniers zou bevallen, enkele jaren later in het land zouden mogen neerstrijken.

Maar het loopt allemaal een stuk minder voortvarend dan de mennonieten in ieder geval zelf waarschijnlijk hadden gehoopt. En op enkele tientallen leden na zijn er nog geen complete gezinnen naar Suriname gekomen.

Het is vooral de zwijgzaamheid van de regering die daartoe heeft bijgedragen. Met name gaat het dan over hoe de mennonieten aan de vele tienduizenden hectares grond komen die ze nodig hebben voor hun landbouwactiviteiten.

Verbluffend

Hun zaakwaarnemer in Suriname, Ruud Souverein van het bedrijf Terra Invest, speelt wat dat betreft ook geen open kaart. Maar hij zegt dat „het verbluffend is om te zien hoe onwaarheden een rol blijven spelen in de discussie rond de mennonieten.” Hij vindt dat mensen hun eigen agenda belangrijker vinden dan „de ontwikkeling van Suriname en de ontwikkeling van de landbouw en veeteelt”. In een zeer uitgebreide ingezonden bijdrage in de Surinaamse media probeerde hij onlangs wat zaken die de ronde doen in de samenleving te weerleggen. Zo vormen de mennonieten volgens hem geen sekte, maar zouden ze een open gemeenschap zijn. „In heel Zuid-Amerika hebben zij een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van de economie, de landbouw en de ontwikkeling van achtergestelde gebieden. Hun gemeenschappen zijn open te bezoeken, in de supermarkt kan iedereen komen winkelen of men kan bij kleine fabriekjes apparatuur kopen. Mennonieten zijn zeer vreedzaam en vrolijk, je kunt met ze lachen, een biertje drinken en ze denken altijd in oplossingen en nooit in problemen.’’

Deze lofzang had maar weinig effect en werd de afgelopen weken vrijwel tenietgedaan door onthullingen –in en buiten het parlement– dat Terra Invest via allerlei vage stichtingen met medeweten van de regering aan het proberen is om domeingrond van de staat los te peuteren. Iets wat Soeverein altijd heeft ontkend en wat ook president Santokhi had gezegd niet te zullen goedkeuren. Ze zouden de grond immers kopen. Maar de bewijzen die boven tafel zijn gekomen, spreken boekdelen.

Soeverein heeft schoorvoetend toegegeven ruim 70.000 hectare te hebben aangevraagd, maar zegt dat niet openbaar te hebben gemaakt vanwege de weerstand vanuit de samenleving. En er zijn veel meer aanvragen boven tafel gekomen, al is het nog onduidelijk of die grond ook voor de mennonieten is bestemd. De regering wringt zich in tal van bochten om maar niet te hoeven toegeven dat ze heeft gelogen en wel betrokken is bij de toewijzing van tienduizenden hectares grond.

Steeds grimmiger

De discussies rond de kwestie nemen steeds grimmiger vormen aan. Vicepresident Ronnie Brunswijk is van mening dat de mennonieten correct behandeld moeten worden. „Ze zijn hier op uitnodiging van Suriname. Er zal een beleid uitgestippeld moeten worden om de groep te accommoderen. Anders gaat het niet goed aflopen”, voorspelt hij.

Zelfs zijn eigen partij eist inmiddels echter het vertrek van de mennonieten. Brunswijk zegt met Santokhi rond de tafel te gaan zitten om te bespreken wat er verder moet gebeuren. Hij hekelt alle commotie die is ontstaan, maar ook hij geeft geen enkele duidelijkheid over de afspraken die met de nieuwkomers zijn gemaakt.

De groep waarover het gaat –de mennonieten dus– heeft nog altijd niets van zich laten horen. Ook tegenover het Reformatorisch Dagblad weigerde ze commentaar te geven naar aanleiding van alle commotie. Ondertussen gaan de mennonieten onverstoorbaar verder met dat waar ze nu al bijna drie jaar actief mee bezig zijn: het reizen door heel Suriname op zoek naar geschikte landbouwgrond om hun droom van een nieuwe kolonie te verwezenlijken.