Hoe ziet ”Christenreis” eruit, als je het aan AI vraagt?
Onbekommerd knutselen met kunstmatige intelligentie (AI): het is, toegegeven, best onderhoudend. Je voert een min of meer creatief idee in, wacht een paar seconden en er verschijnt pardoes een vlotte tekst of fraai beeld.
Op de opiniepagina viel te lezen dat het breed uitmeten van de nadelen van AI voortkomt uit angst voor het nieuwe, verlies van controle en een gebrek aan geloof in Gods voorzienigheid. Daar is het laatste woord ongetwijfeld nog niet over gezegd.
Waren het eerst de whizzkids die met AI aan de slag gingen, nu begint het een alledaags fenomeen te worden. Een kind kan de was doen. Door AI gegenereerde beelden duiken overal op. Wie door Instagram swipet, moet zich de vraag stellen of de foto’s echt zijn of pure fantasie. Is dat erg?
Wie het nieuws volgt, kan constateren dat de werkelijkheid er niet plezieriger op wordt. Fictie steekt er al gauw gunstig bij af en kan een toevluchtsoord zijn. Verbeeldingskracht is een gave. Wie minder vaardig is met pen, potlood of penseel, kan zijn voordeel doen met AI. Niet eerder waren de verzinsels zo vernuftig.
Vluchten uit de wereld, daarover schreef ook John Bunyan (1628-1688). Hoe ziet zijn ”Christenreis” eruit, als je het aan AI vraagt?