Nee, de woonkamer is niet de enige plek waar hij graag zit te lezen, zegt Hans Leune. Als zijn vrouw Joke bezoek heeft, gaat hij graag naar zijn werkkamer om daar een uurtje met een boek aan zijn bureau te zitten. En als hij ’s nachts de slaap niet kan vatten, biedt de e-reader uitkomst. „Geen zware boeken, hoor. Een biografie of zo.”

De stapel naast zijn stoel en de boekenkast langs de wand laten zien dat de voormalige chef-redacteur van het Reformatorisch Dagblad zich graag laat uitdagen: boeken van Bram van de Beek en Geert Mak, de studie van Tom Wright over Paulus, de jongste uitgave van de Willem de Zwijgerstichting over moderne literatuur. „Het is mijn grootste hobby; het werkt verslavend”, zegt Leune bijna verontschuldigend. „Vroeger was motorrijden mijn andere hobby. Die is echter afgevallen.”

Het brede lezen, de honger naar letters: het zat er al vroeg in. Terwijl dat niet vanuit de opvoeding kwam. Benthuizen, waar Leune opgroeide, was een „geïsoleerd dorp”, zoals hij het uitdrukt. „Mijn vader was landarbeider, boeken waren er niet veel in huis, hooguit een paar oudvaders.”

Toch herinnert Leune zich dat lezen al jong een behoefte voor hem was. „Als mijn vader naar z’n werk ging, moest hij langs mijn bed. Dan lag ik al te lezen. Ik weet nog dat ik gauw het lampje uitdeed, zodat hij het niet merkte.”

> rd.nl/uitdeboekenkast