Kelly de Vries: Het was voor mijn vader onbestaanbaar dat niemand wist waar Maria van der Zanden was
Aan de raadselachtige verdwijning van Maria van der Zanden uit Putten kwam afgelopen mei na bijna dertig jaar abrupt een einde. Dankzij de inzet van de Peter R. de Vries Foundation en het coldcaseteam van Oost-Nederland.
Als Peter R. de Vries nog leeft, komt dochter Kelly regelmatig op zijn kantoor, waar de boekenkasten uitpuilen van talloze dossiers. „De muur hing er vol met foto’s van slachtoffers en nabestaanden”, vertelt ze aan de telefoon. „Op een dag zag ik een rij van 25 dossiermappen met de naam van Maria van der Zanden erop. Ze verdween in augustus 1994 nadat ze vanaf haar ouderlijk huis in Putten een fietstochtje ging maken. Mijn vader zei zich opnieuw in de zaak te willen verdiepen. Het was voor hem onbestaanbaar dat niemand wist waar ze was. Daar kwam nog bij dat een paar maanden ervoor in hetzelfde Veluwse dorp Christel Ambrosius was vermoord.”
In de oplossing van die zogeheten Puttense moordzaak speelt Peter R. de Vries jaren later een belangrijke rol als dankzij zijn inzet Wilco Viets en Herman Dubois worden vrijgesproken. In 2008 komt verdachte Ron P. in beeld. Hij wordt veroordeeld tot een jarenlange celstraf.
Na de dood van haar vader staat het voor Kelly vast dat zij als directeur van de Peter R. de Vries Foundation alles op alles zal zetten om de verdwijning van Maria van der Zanden op te lossen. Voor de gouden tip wordt niet minder dan 250.000 euro uitgeloofd. „Eind maart 2023 begonnen we een campagne. In de maanden daarvoor bereidde ook het coldcaseteam van de politie Oost-Nederland zich voor. De politie bracht de vermissing ook internationaal onder de aandacht bij haar collega’s. Ze gaf foto’s vrij van Maria, evenals gegevens over haar kleding en een DNA-profiel.”
Kippenvel
Enkele weken later gaat de telefoon van Kelly. Ze hoort van de politie dat de Duitse collega’s een link leggen met de informatie die ze vanuit Nederland hadden gekregen. „Ik had kippenvel en een brok in m’n keel. Kort na Maria’s verdwijning in 1994 bleek ze al gevonden te zijn in de Duitse Möhnesee. Ze kon destijds niet geïdentificeerd worden. DNA-materiaal werd in die tijd niet afgenomen. Het internationaal delen van gegevens tussen politiediensten was toen ook nog niet gebruikelijk.”
Het nieuws wordt nog niet wereldkundig gemaakt. Het onderzoek waaruit moet blijken of het daadwerkelijk het lichaam van Maria is, duurt een paar weken.
Hoe vertel je een vader –intussen weduwnaar– van wie de dochter bijna dertig jaar spoorloos is dat haar lichaam is gevonden? „Samen met familierechercheurs zijn we naar vader Ab gegaan. De familie verwachtte een update van ons onderzoek. De man was in shock en reageerde vol ongeloof. Je wacht dertig jaar op een antwoord en plotseling is het er. Zoiets moet echt even landen.”
Hoewel Maria is gevonden, is het nog steeds een mysterie hoe ze zo’n 250 kilometer vanaf Putten in een Duits meer terecht is gekomen. Kelly: „Is ze door een misdrijf omgekomen? Of heeft ze zelf een einde aan haar leven gemaakt? Het ingewikkelde is dat ze al bijna dertig jaar geleden is gevonden. De politie onderzoekt diverse scenario’s.”
Kelly zet het werk van haar vader graag voort. „De samenleving moet zich ervan bewust zijn dat nabestaanden geen rouwproces kunnen beginnen zolang ze geen antwoorden hebben.”
