Een beetje zenuwachtig was hij vooraf wel, zegt Rozema, terwijl de kerk langzaamaan weer leegloopt. „Het was de eerste keer dat we zoiets organiseerden. Je weet dan toch niet goed wat je kunt verwachten.”

Rozema is sinds november vorig jaar verbonden aan ”In de Gouwstraat”, het inloop- en Bijbelhuis van de Gereformeerde Gemeenten in Rotterdam-Charlois. „Een echte achterstandswijk”, vertelt hij. „Met alle problemen van dien: drugs, criminaliteit. En heel veel verschillende nationaliteiten, wel 130 in totaal.”

Foldertje

Op loopafstand van ”In de Gouwstraat” staat de Oude Kerk, vanbuiten sfeervol verlicht, als een oase in rusteloos Rotterdam. Het bedehuis aan de Charloissche Kerksingel is in gebruik bij onder meer de protestantse gemeente van Charlois (spreek uit: Sjaarloos). Hier heeft Rozema deze woensdagavond een kerstavond georganiseerd. Medewerking verleent het Ridderkerks Mannenkoor, onder leiding van dirigent Frans Cornet.

Een van de bezoekers, Sakande Moumouni, wil vooraf best zeggen wat hem in de Oude Kerk bracht. „Ik ben eigenlijk net terug uit Afrika. We wonen in deze wijk. Mijn vrouw had een foldertje gezien, en het leek ons mooi om samen met onze kinderen naar deze avond te gaan.” Komt hij vaker in een kerk? „Mijn vader is moslim, mijn moeder christen. Ik ga graag naar de kerk, maar kom ook nog weleens in de moskee. Ook daaraan bewaar ik goede herinneringen. Ik wil wel meer naar de kerk gaan. Ik ben zoekende.”

Dan begint de avond. Na een woord van welkom door Rozema zingt het mannenkoor ”Stille nacht”: „Vreed’ en heil wordt gebracht,/ aan een wereld, verloren in schuld./ Gods belofte wordt heerlijk vervuld. Amen! Gode zij eer.”

De evangelist mediteert over Lukas 2:1-11. Niet voor elke bezoeker zijn het bekende klanken: „En het geschiedde als zij daar waren, dat de dagen vervuld werden dat zij baren zou. En zij baarde haar eerstgeboren Zoon en wond Hem in doeken en legde Hem neder in de kribbe, omdat voor henlieden geen plaats was in de herberg.”

Rozema vertelt hoe hij als jongen van 7, 8 weleens wat kon „wegdromen” onder een preek. „Maar op een gegeven moment hoorde ik de dominee spreken over de hemel. En dacht ik: daar wil ik ook wel heen. Op deze aarde is er zo veel zuchten, pijn, lijden. Dat is er in de hemel niet. Dat is gekomen door onze zonden, dat kwaad zit in ons hart. Maar ik weet ook nog dat we gingen zingen: „’k Zal dan gedurig bij U zijn…” Toen kreeg ik toch een verlangen om bij de Heere te zijn. Later veranderde dat trouwens weer, en heb ik zonde op zonde gestapeld.”

„Vanavond is er voor u een stoel klaargezet”, zegt de evangelist. „Is er nu ook een stoel voor u klaargezet in de hemel? Om daar te kunnen komen, moest de Heere Jezus uit de hemel naar deze aarde komen. En om plaats te bereiden in de hemel moet er plaats gemaakt worden in ons hart, vóór Jezus en dóór Jezus.”

„Is Jezus al in de beestenstal van úw hart geboren”, besluit Rozema zijn overdenking. „Hebt u misschien gezegd: Ik heb het verdiend als U mij voorbijgaat? Bid er dan maar om: „Opent uwe mond…” Want hebt u Jezus in uw hart, dan is er straks plaats bij Jezus in de hemel. Dan zijn we voor eeuwig verlost van zonden en ongerechtigheid, maar ook van zuchten, lijden en pijn. Dan zijn we eeuwig gelukkig. Dan zullen alle tranen van de ogen afgewist worden. Amen! Gode zij eer.”

Het Ridderkerks Mannenkoor, met aan het Hess-orgel Bert Roest, zingt deze avond meerdere liederen: ”Nu zijt Gij gekomen”, Psalm 72, ”In de nacht gekomen”, de Lofzang van Maria, Psalm 98. Juichend klinkt het slotlied: ”’t Licht is geboren!” Orgel én kerkruimte blijken zich uitstekend te lenen voor (samen)zang. Staande wordt, afsluitend, het ”Ere zij God” gezongen.

Niet-kerkelijk

Pierre van Bergen Bravenboer kijkt terug op een „heel mooie bijeenkomst.” Sinds een poosje komt hij, samen met zijn vrouw, in ”In de Gouwstraat”, vertelt hij.

Een „mooie avond” vond ook Ineke –„Geen achternaam”– het, zegt ze. „Complimenten ook voor de organist.” Zelf is ze lid van de hervormde Maranathakerk. „Mooi ook dat er vanavond mensen waren die minder met een kerk hebben.”

Er waren deze avond inderdaad meerdere niet-kerkelijke mensen, zegt evangelist Rozema. „Ik vind dat bijzonder. Ik ervoer ook dat de Heere me hielp. Dat geeft je dan toch vrijmoedigheid.”