Innige samenwerking tussen overheid en COC
Op allerlei manieren voert de regering het emancipatiebeleid door. Bedrijven, het onderwijs en ook gezinnen krijgen te maken met maatregelen die de emancipatie moeten bevorderen.
„Er zit een sterke mate van zendingsdrang achter. Demissionair minister Dijkgraaf schrijft dat conservatieve krachten tegengewerkt moeten worden”, zegt politiek redacteur Gerard Vroegindeweij. Hij schreef acht artikelen over het emancipatiebeleid en is te gast in de 27e aflevering van de podcast Sprekend RD.
Het emancipatiebeleid kent zijn positieve kanten: er gebeurt nu meer voor mensen met een handicap, mannen en vrouwen die hetzelfde werk doen moeten gelijk beloond worden, eerwraak moet worden bestreden, evenals geweld tegen lhbti’ers.
De emancipatiewet kent ook maatregelen die op weerstand kunnen stuiten. Als het gaat om het orthodoxe onderwijs kijkt de overheid daar met argusogen naar. Ambtenaren pluizen in ieder geval de sites van de refoscholen na op het bestaan van passages waarin homoseksualiteit wordt afgewezen. En vermeldt een school dat zij wil dat in het uiterlijk onderscheid tussen man en vrouw tot uitdrukking komt, dan kán dat volgens ambtenaren strijdig zijn met de Algemene wet gelijke behandeling voor transgenders.
„Tussen belangenclubs, zoals het COC, en de overheid is de samenwerking innig”, zegt Gerard. Het COC is bijna geheel afhankelijk van subsidie. De belangenorganisatie richt zich vooral op de overheid en het maatschappelijk middenveld. Gemiddeld gaat er om de dag een brief uit naar de Tweede Kamer, de regering of een organisatie of wordt op een andere manier een onderwerp geagendeerd.
De vraag is wel of het de rol van de overheid is om tal van maatregelen dwingend op te leggen. „Als het gaat om het mannen en vrouwen die in gelijke mate moeten zorgen en werken, kunnen ze dat toch zelf samen oplossen”, vraagt Gerard zich af.
