Zwijgen over onderwijsvrijheid is een risico
Het is opvallend dat in de verkiezingsstrijd die nu gaande is het thema onderwijsvrijheid vrijwel niet aan bod komt. Thema’s als bestaanszekerheid, woningnood, zorg en immigratie staan in het brandpunt van de belangstelling en worden in debatten breed uitgemeten. En dat zijn ook onderwerpen die ertoe doen. Maar onderwijsvrijheid is dat niet minder.
Niemand koestere de gedachte dat politici op dat punt geen plannen hebben. Een recente doorlichting van de verkiezingsprogramma’s door het Reformatorisch Dagblad heeft uitgewezen dat de meeste partijen op dat terrein een ingrijpende verandering willen aanbrengen. Ja, met de mond belijden ze allemaal voorstander te zijn van handhaving van de onderwijsvrijheid. Als het echter over de invulling gaat, blijken veel partijen de bestaande situatie stevig op de schop te willen nemen.
De meeste partijen willen niet meer dat scholen een eigen toelatingsbeleid voeren, waardoor ouders die de grondslag van de school niet onderschrijven, geweigerd kunnen worden. Daarom pleiten zij voor het afschaffen van de identiteitsverklaring zoals die nu op orthodox-christelijke scholen in gebruik zijn. Daarmee nemen zij feitelijk de sleutel van scholen met een strikt levensbeschouwelijke identiteit uit handen.
De achtergrond van deze move is het moderne libertijnse denken over seksualiteit, huwelijk en genderidentiteit. Scholen die op dat punt tegen de stroom inroeien, dienen te worden gecorrigeerd. Zo niet, dan moet de overheid de financiering van deze scholen stopzetten.
Wie overigens denkt dat deze inperking van de bestaande onderwijsvrijheid zich beperkt tot het gesubsidieerde onderwijs, heeft het mis. Dit voorjaar presenteerde toenmalig VVD-minister van Onderwijs Wiersma een plan om toezicht uit te oefenen op religieus onderwijs dat door kerken en moskeeën wordt gegeven. Daarmee zou de overheid het terrein van de vrijheid van godsdienst onder controle willen krijgen. Terecht is daartegen vanuit de christelijke politiek fel geprotesteerd. En Wiersma heeft inmiddels vanwege wangedrag het veld moeten ruimen.
Laat echter niemand denken dat met het vertrek van deze bewindsman het gevaar is geweken. Weliswaar is zijn plan op verzoek van de CU controversieel verklaard en zal dit pas door de nieuwe Kamer kunnen worden behandeld. Maar daarmee staat het slechts in de koelkast en is het niet in de prullenmand terecht gekomen.
De onderwijsvrijheid staat onder druk. Er wordt geknaagd aan een fundamenteel kenmerk van onze samenleving. Met als risico dat de kinderen daarvan op termijn het slachtoffer zijn. Christen-politici en burgers doen er goed aan juist dit thema tot speerpunt in de campagne te maken. Er staan grote belangen op het spel. Nu zwijgen is gevaarlijk.
