Soechanov (54) spreekt zaterdag tijdens de jaarlijkse Ontmoetingsdag van stichting Friedensstimme in Barneveld. Het is de eerste keer dat hij en zijn vrouw in Nederland zijn. Dit voorjaar is hij ingezegend als evangelist. Hij evangeliseert in het Siberische Teya en bezoekt evangelisten in het gebied Evenkië.

Zijn leven is wonderlijk verlopen vertelt hij op het kantoor van Friedensstimme. Nico van de Breevaart zorgt voor de vertaling vanuit het Russisch.

Hoe was uw jeugd?

Soechanov: „Ik kom uit een boerengezin in Voljena in Siberië. Mijn moeder was schaapherder en ik groeide op tussen de schapen. Mijn ouders hadden een heel vaag beeld van God. In ons dorp was geen kerk, zelfs geen Russisch-orthodoxe. Dat veranderde in de jaren 90 toen er een baptistenkerk in ons dorp kwam. Op verzoek van een vriend ging ik een paar keer mee naar de kerk, maar ik keerde me er weer vanaf.”

Hoe bent u veranderd?

„Ik had een bedrijf voor het vervoer van kolen, in een dorp bij de stad Bagan in Siberië. Het ging goed en ik kreeg steeds meer opdrachten totdat er om ons heen mensen verdwenen. We hebben hen nooit meer teruggezien en we denken dat ze vermoord zijn. Ik wist dat ik de volgende zou zijn en wij vluchtten. Na een lange zwerftocht waren we moe en gingen we terug naar huis. Ik was bereid om te sterven. Thuis viel ik voor God op mijn knieën. Ik voelde rust en ervoer dat God bij me was. Toen ik opstond wist ik dat ik dood was voor de wereld. Ik ben dadelijk naar het gebedshuis gegaan en heb daar samen met een vrouw, Ljoedmila, gebeden. Ik had het gevoel dat ik de hele wereld kon liefhebben.”

Ging u dadelijk evangeliseren?

„Ja, dat begon meteen. Ik nam een gezangboek en een gitaar mee, waarop ik drie akkoorden kon aanslaan, en ging de straat op op de momenten dat de mensen wachtten tot het vee terugkwam naar huis. Ik verzamelde ook de kinderen van het dorp om me heen en vertelde hun over God. Vroeger waren de mensen bang voor me, nu luisterden ze naar me.

Nadat ik een jaar had geëvangeliseerd, kreeg ik een slecht gevoel over mijn vorige zondige leven. Er waren nog mensen aan wie ik geld verschuldigd was. Ik ben naar hen toe gegaan en heb mijn excuses aangeboden. Ze vroegen hun geld terug. Het lukte me uiteindelijk om al mijn schuldeisers af te betalen. Toen was ik echt vrij.”

Hoe bent u in Teya terechtgekomen?

„In 2009 heb ik een Bijbelcursus gevolgd in de omgeving van Novosibirsk. Een broeder stelde me rechtstreeks de vraag: „Hoe krijgt Christus in jou gestalte?” Ik dacht dat alles in orde leek. Ik had een mooi huis en was lid van de baptistenkerk, maar ik had geen innerlijke vrede. Ik begreep dat ik me moest verdiepen en ik begon samen met mijn vrouw veel te bidden, een jaar lang. Toen waren we bereid om alles achter te laten en God te dienen. De Siberische Synode van de Baptistengemeenten heeft ons in maart 2012 naar Teya gezonden, midden in Siberië.”

Wat is dat voor dorp?

„Teya was vroeger een dorp waarheen mensen verbannen werden. Toen wij er aankwamen waren er nog slagbomen bij de ingang zodat mensen niet ongemerkt het dorp in en uit konden. Er wonen nu ongeveer 1600 inwoners van allerlei afkomst en het is er in de winter erg koud. Veel mensen verlaten het dorp als ze er de gelegenheid toe krijgen en verhuizen naar een meer zuidelijk gelegen plaats waar het niet zo koud is. Dat gebeurt vaak als ze met pensioen gaan. Onze kerk heeft daarom een groot verloop. Nu zijn er tien leden.

We hebben een nieuwe kerk gebouwd. Die doet ook dienst als woonhuis voor mijn vrouw en mij, als ontmoetingsruimte voor de gemeente en als plaats om mensen met een verslaving op te vangen. Gemiddeld zijn er een tot vijf verslaafden aanwezig.

In maart ben ik ingezegend als evangelist. Daarvoor was ik diaken. Het betekent dat ik nu meer tijd beschikbaar heb voor evangelisatiewerk in de omtrek. En ik ben nu bevoegd om de doop en het avondmaal te bedienen. Daarnaast houd ik mijn beroep als chauffeur van een brandweerauto aan.”

Hoe ziet u de toekomst voor zich?

„Ik wil, samen met mijn vrouw, in Teya blijven wonen en doorgaan met evangeliseren. Heel veel steun heb ik aan mijn vrouw. Ik wil het Woord van God zaaien en zorg dragen voor de mensen om me heen en in het leven en het hart van de mensen komen. In mij is niets goeds te vinden. Alle goeds is in Christus. Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en tot in eeuwigheid. Hij is alles voor me.”