Ludy had vanaf het eerste contact het gevoel dat er met die ene vraag iets aan de hand was. Normaal krijgt ze via de mail vragen over prijzen van taarten, smaken en kleuren. Nu had ze het idee dat de klant aan het „vissen” was of ze bereid was een bruidstaart voor een homohuwelijk te maken. En de Zweedse banketbakster kreeg gelijk: de klant klaagde haar aan bij de Ombudsman voor Discriminatie.
Wat is het verhaal? Ludy runt vanuit haar huis een kleine creatieve taartenbakkerij. Haar website laat de meest kleurrijke en aantrekkelijke producten zien. Ludy is geboren in de Filipijnen en getrouwd met een Zweedse fotograaf. Op internet presenteert ze naast koek en taart ook Bijbelteksten en uit ze zich overduidelijk als christen.
De Zweedse ”cake artist” had geantwoord dat ze het huwelijk ziet als sacrament en dat ze deze bruiloft niet wilde opvrolijken. „Wij respecteren jullie als mensen”, antwoordde ze, „maar we willen geen compromis sluiten met ons geloof door zo’n taart te maken”. Als de klant inderdaad aan het „vissen” was, had hij nu zijn zaak rond: dit was discriminatie van homo’s.
Dit is nu zo’n zaak waarvan je denkt: hoe vaak hebben we dit al niet gezien? Bekend is de zaak tegen Asher’s Bakery in Noord-Ierland (genoemd naar de stam van Aser, die volgens Genesis 49:20 het hele volk voedt). Deze zaak kreeg het verzoek een taart te maken met de slagzin: Support Gay Marriage. Diverse rechtbanken veroordeelden de banketbakker. Maar uiteindelijk bepaalde het Supreme Court in Londen dat een bakker niet mag worden gedwongen zijn creatieve gaven te gebruiken om een boodschap te verspreiden die tegen zijn geweten ingaat.
In de Verenigde Staten vonniste het hooggerechtshof in 2018 dat een bakker inderdaad mag weigeren een taart te maken voor een homohuwelijk. Dezelfde bakker werd later wel veroordeeld in een zaak waarin hij weigerde iets te maken om een geslachtsverandering te vieren. Het hooggerechtshof besliste ook dat een bloemist op grond van gemoedsbezwaren tegen een huwelijk geen levering mag weigeren.
In Nederland oordeelde het College voor de Rechten van de Mens ruimhartiger. Twee drukkerijen die in hun leveringsvoorwaarden hadden staan dat ze wilden werken binnen de grenzen van de christelijke ethiek, werden niet verplicht om handdoeken en pennen te maken voor homomanifestaties.
Terug naar Ludy in Zweden: het is niet duidelijk of zij werd gevraagd een ‘gewone’ bruidstaart te maken, of dat er homovriendelijke symbolen op moesten. Ook staat er op de website geen enkele beperking van het aanbod. Deze elementen kunnen verschil maken in de juridische behandeling.
Duidelijk is dat christenen heel helder moeten zijn dat ze alle klanten willen bedienen en dat ze alleen bezwaar hebben tegen het huwelijk dat volgens hen buiten de grens van de Bijbelse ethiek ligt.
Intussen blijft het afwachten. In het Verenigd Koninkrijk en Nederland is het misschien helder welke ruimte christelijke ondernemers hebben om diensten te weigeren, in Zweden ligt dit voorlopig nog open.
