Strak aan de Verlengde Maanderweg in Ede staat, midden tussen de bebouwing, De Tabernakel, het kerkgebouw van de christelijke gereformeerde kerk. De kerk is genoemd naar de tabernakel uit de woestijnreis, de draagbare tent van samenkomst, als beeld van tijdelijkheid en vreemdelingschap voor het volk van Israël. Zo’n tabernakel kon zomaar worden afgebroken en verderop weer worden opgebouwd. Op de eerste steen (in 1974 gelegd door ds. J. Kampman) staat nog een tweede Bijbeltekst: ”Zie, de tabernakel Gods is bij de mensen”.

Stoelen en banken

In de kerkzaal is het stil. Door het glas-in-loodraam valt het zonlicht in blokken van wit, blauw, geel en rood naar binnen. Naast de preekstoel staat een fors tweeklaviersorgel. Op de grindstenen vloer staan vaste banken en in de open zaal nog eens zo’n honderd losse stoelen. De voorste drie banken zijn bestemd voor de kerkenraad.

Op zondag 13 augustus bestaat de gemeente 100 jaar. Op zaterdag 30 september is er een reünie en dankavond voor leden en oudleden.

In de consistoriekamer hangen de portretten van degenen die de gemeente zijn voorgegaan, van ds. W. Hendriksen (de eerste predikant) tot ds. A. Versluis (de laatste), met daartussen nog portretten van onder anderen ds. R. Kok, ds. J. Van Amstel, die de gemeente 32 jaar heeft gediend, en ds. P.D.J. Buijs, die hem in 2011 opvolgde. Sinds het vertrek van ds. Versluis in oktober vorig jaar is de gemeente vacant.

Aan tafel zitten twee ouderlingen, scriba H.J. de Berg en tweede voorzitter A. Pors. Wat is voor hen de samenvatting van 100 jaar gemeente-zijn? Ze wijzen op de titel van het herdenkingsboek, uitgegeven in 1998 (bij het 75-jarig bestaan van de gemeente): ”De trouw aan ons voorheen betoond”. De Berg: „Het is Gods trouwe zorg die ons tot hiertoe heeft gebracht. Anders had dit nooit gekund.”

In het midden

De christelijke gereformeerde kerk te Ede is een streekgemeente. De gemeente telt ongeveer 350 leden plus 200 doopleden. Een aantal van hen woont buiten Ede.

Als De Berg de gemeente moet typeren, zegt hij: „Wij bevinden ons in het midden van de Christelijke Gereformeerde Kerken. Hoewel, de laatste jaren bevinden we ons wellicht meer rechts van het midden. Wij zijn echter niet opgeschoven naar rechts. Ik ben bang dat ons kerkverband is opgeschoven naar links.”

Pors: „Er is veel gaande. Overal. Ook in ons kerkverband. Dat doet ons verdriet. De ontwikkelingen baren ons zorgen. Ons kerkverband is ons lief, ook al weten we dat het in Gods Koninkrijk echt niet alleen om de CGK gaat.”

De Berg: „Het logo van ons kerkverband laat het brandende braambos zien: ”En toch niet verteerd”. De kerk is een brandbare doornstruik, maar toch zijn we niet verteerd. Dat komt door de trouw aan ons voorheen betoond. Dat geeft ons moed.”

Pors: „In de boodschap van het brandende braambos ligt ook een belofte. Daar mogen we op vertrouwen. We bidden om Gods zorg voor de gemeente, nu en in de toekomst.”