Vooral de laatste jaren van zijn leven wordt zijn werk steeds geler. Hij woont dan in Frankrijk, omringd door de korenvelden. Zijn vroege Nederlandse periode kenmerkt zich door natuur- en bruintinten. Maar om het licht van de Franse zon op doek te vangen, gebruikt Vincent geel, veel geel.

Daarbij wordt hij mede gedreven door de kleurentheorie van Charles Blanc (1813-1882), een Franse kunstcriticus. In de kleurenleer van Blanc draait het om contrasten, en dat pikt Van Gogh op. Geel zet hij vaak tegenover lila, blauw of rood.

In de serie zonnebloemen buit hij het geel uit en maakt hij zelfs een variant die slechts drie tinten geel telt. Voor Van Gogh hadden zijn schilderijen van zonnebloemen speciale betekenis. Ze drukten dankbaarheid uit, schreef hij.

In ”Korenveld met kraaien”, dat hij kort voor zijn dood maakt, lijkt Van Gogh de cirkel rond te maken. De donkere kleuren van zijn vroege werk zijn terug maar worden geplaatst boven het geel. De kunstenaar drukt „triestheid, extreme eenzaamheid” uit met dit werk, zo schrijft hij. Maar hij wil ook laten zien „hoe gezond en hartversterkend” hij het platteland vindt.

De tentoonstelling ”Van Gogh in Auvers. Zijn laatste maanden” is tot en met 3 september te zien in het Van Gogh Museum in Amsterdam.