Slachtofferhulp Nederland is beschikbaar voor zowel slachtoffers als ooggetuigen, omstanders en bewoners die ter plekke ondersteund en geholpen hebben. „We weten ook dat er bij dit soort calamiteiten vaak stille getuigen zijn die buiten beeld blijven en zich niet per se melden, maar wel fysieke of emotionele klachten hebben”, laat een zegsman weten. „We kunnen een luisterend oor bieden en deze stressreacties in de gaten houden.”

In buurthuis de Boschbloem in Voorschoten zijn medewerkers van SHN aanwezig, voegt de woordvoerder toe. Mensen kunnen met elkaar en met medewerkers van de organisatie in gesprek over wat ze hebben gezien en ervaren. „Zij vinden een luisterend oor bij elkaar, maar ook bij SHN. Het wordt begeleid door onze medewerkers die de stressklachten uit kunnen leggen. Dit zorgt ervoor dat een traumatische ervaring minder snel een trauma wordt.”

Volgens SHN moeten mensen weten dat ze de organisatie altijd kunnen blijven bellen. „De adrenaline stijgt op zo’n moment enorm. Wat je vaak ziet is dat mensen eerst denken dat het wel gaat, maar zodra ze naar huis gaan zakt de adrenaline en kunnen er stressreacties ontstaan. Het is fijn als mensen daar uitleg over krijgen. We weten bij de meesten dat die reacties afnemen, maar bij een klein deel kan het zijn dat de reacties verergeren en dan moeten er andere vormen van hulp komen. Mensen moeten weten dat ze bij ons terecht kunnen.”

De organisatie laat verder weten in contact te staan met de GGD en de politie zodat later ook „namen en rugnummers” van de gewonden in het ziekenhuis kunnen worden doorgegeven, zodat SHN die later ook kan ondersteunen.

Naast Slachtofferhulp Nederland zijn ook andere organisaties actief om betrokkenen van het ongeval te helpen. Het Rode Kruis laat weten dinsdagochtend wel te zijn opgeroepen, maar zegt dat het ter plaatse eigenlijk niet veel meer kon betekenen. „We zijn vrij snel weer vertrokken”, laat een woordvoerder weten. „We hebben een inschatting gemaakt van wat we konden doen, maar de professionele hulpdiensten waren vrij snel met het behandelen van de slachtoffers. Toen was onze inzet niet meer nodig.”