Bid zonder ophouden, schrijft de apostel Paulus in een van zijn brieven. En de Heere Jezus spoort Zijn hoorders aan om dag en nacht tot God te roepen. Toch is er reden genoeg om naast dat dagelijks en persoonlijk gebed een bijzondere dag te hebben voor verootmoediging en gezamenlijk gebed, een biddag.
Daar is alle aanleiding toe, zoals het gebed voor de inwoners van Oekraïne die al meer dan een jaar gebukt gaan onder een vernietigende oorlog. En het gebed voor de inwoners van Rusland, die eenzijdig geïnformeerd worden en hun zonen op moeten offeren voor een zinloze strijd. Bidden voor Turkije en Syrië, waar duizenden gezinnen rouwen te midden van de puinhopen, na een vernietigende aardbeving. Maar ook voor Zuid-Sudan, waar miljoenen mensen uit hun huizen verdreven zijn vanwege oorlog, honger en overstromingen. Of bidden voor vluchtelingen die eindeloze afstanden afleggen en voor veel geld een gevaarlijke tocht maken in bootjes of vrachtwagencontainers. En niet te vergeten: het gebed voor christenen die vervolgd worden en in het geheim samenkomen omdat hun huis of kerk verbrand is.
Deze gebedsonderwerpen mogen ook een plaats krijgen op een biddag voor gewas en arbeid. Die is niet alleen bedoeld voor het gebed om een goede oogst. De beschikbaarheid van ons dagelijks brood hangt nauw samen met rust en vrede, met recht en gerechtigheid, wereldwijd. Nederland is geen eiland. Besmettelijke ziekten, oorlogen en calamiteiten elders in de wereld leiden tot stijgende kosten voor energie en levensonderhoud in westerse landen.
Maar rust en vrede, recht en gerechtigheid is meer dan de afwezigheid van corona of oorlog. Daarom is er ook in eigen land veel aanleiding om biddag te houden. Alsof wereldwijde roepstemmen ons land koud laten, openen abortusklinieken iedere morgen hun deuren. Er worden dagelijks vijf homorelaties formeel vastgelegd. Intussen gaan er elke week twee kerken dicht bij gebrek aan kerkgangers. Hoe kan een land vrede en rust hebben als het Gods wetten de rug toekeert?
Op verjaardagen of aan de keukentafel komen deze onderwerpen regelmatig aan de orde. Kennelijk is het gemakkelijk voor christenen om de aanleiding voor een biddag in de eerste plaats elders te zoeken, bij de ander, buiten de deur. Bijvoorbeeld in Brussel, waar de EU klimaatplannen smeedt die doortrokken zijn van het maakbaarheidsdenken. Of in Den Haag, waar het kabinet geen consistent beleid voert en agrariërs in het nauw drijft.
Veel moeilijker is het om eerst de hand in eigen boezem te steken. De Bijbel beschrijft gebeden van Ezra, Nehemia en Daniël waarin zij zich verootmoedigden vanwege de misstanden onder het volk, maar daarbij plaatsten zij steeds zichzelf voorop als zondaren. Biddag begint niet met het aanwijzen van schuldigen elders, maar dichtbij huis, door eerst de persoonlijke en kerkelijke zonden te belijden. Dat baant de weg voor genade en gebedsverhoring. Immers, God bewijst duizendmaal liever barmhartigheid dan toorn.