„God bracht man en vrouw samen. Het huwelijk is ons voorgegeven, nog voordat er van enige cultuur sprake was”, stelt ds. Verhoeven in de GB-handreiking. Middels dit manifest, een essay van een drietal A4’tjes, vraagt de Bond aan de PKN „om in de kerkorde, in verkondiging en onderwijs, midden in de wereld, belijdend te spreken over het huwelijksverbond als een heilige instelling van God, onze Schepper, bedoeld voor één man en één vrouw, een levenslang verbond van trouw en liefde waarin vanuit een geestelijk roepingsbesef alles met elkaar wordt gedeeld”. Diezelfde vraag wil de GB voorleggen „aan alle gemeenten en kerkenraden”.

Helder en Bijbels belijden wat het huwelijk is, is urgent, vindt de Bond, die een relatie ziet tussen de relativering van het huwelijk en de doorgaande secularisatie. „Achter de relativering van het huwelijk zitten krachten die eropuit zijn dat wij de God van Israël wissen uit ons collectieve geheugen.”

Zo lang we in deze aardse bedeling leven, houdt het huwelijk zijn grote betekenis, betoogt de GB. „Het gaat niet aan om met een beroep op de (voortgaande) leiding van de Heilige Geest de oorspronkelijke wijsheid in Gods schepping te relativeren. Veeleer is het juist Gods bedoeling om door Christus en door de herscheppende kracht van Zijn Geest de schepping te verlossen.”

In onze postmoderne samenleving roepen deze gedachten „allicht weerstand op”, schrijft ds. Verhoeven. „Maar aanpassing aan wat gangbaar is in de samenleving betekent het einde van de kerk.”